Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

... heb klaargelegd, dwaas!” Joline’s ogen lachten. “Als ik wil dat je zó naar me toekomt, doe ik het licht wel uit.”

En toen ik me omdraaide hoorde ik nog zachtjes: “Wél een lekker kontje…” “Dat lekkere kontje is zo meteen zedig bedekt, mevrouw. Eigen schuld.” Daarna trok ik de slaapkamerdeur dicht en kleedde me verder aan. Toen ik weer binnenkwam zat ze op de bank, met koffie en bonbons voor zich. “Kijk… Daar is hij. M’n eigen ridder, chefkok, fitnessbeul en beschermer. En bovendien ook nog eens een lekkere vent ook… Kom hier, gek!”

Ze klopte op de bank en ik ging naast haar zitten. Ze zoende me en snoof genietend. “En m’n favoriete aftershave opgedaan… Goed bezig!” Ik gaf Joline haar koffie aan en samen dronken we even rustig koffie. Lekker tegen elkaar aan geleund. Ik voerde Joline een bonbon. “Het is dan weliswaar geen mammoetvlees, maar best aardig te verteren, schat.” Ze knikte, haar mond vol. “Welaan mevrouw, nu ik u voorzien heb van voedsel en onderdak… Mag ik dan uw mooie benen strelen? En de rest van uw vrijwel volmaakte lichaam?” Joline bromde en draaide zich een kwartslag om. Leunend tegen de armleuning legde ze haar benen over de mijne en keek me aarzelend aan.

“Kees… En als ik nu ga tegenspartelen? Wil je…” Ze zweeg en bloosde. “Joline… geen taboe’s, weet je nog?” Ze slikte. “Wil je me dan dwingen? Vastbinden? En me dan ‘nemen’? Daar heb ik wel eens over gefantaseerd…” Ik keek haar aan. “Liefste, ik wil niets tegen jouw wil doen…” Ze kwam overeind en ...

... sloeg haar armen om me heen. “Je doét het niet tegen mijn wil! Ik verlang er soms naar om eens hard aangepakt te worden. Je bent soms veel te lief voor me…” Ze keek me aan en plotseling ging er bij mij een knop om. Herinneringen kwamen boven.

Ik voelde woede opkomen en schudde mijn hoofd. “Nee. Rollenspel? Prima. Het kleine meisje uithangen en de boze meneer? Ook goed. Maar dit is me een stap te ver. Je vraagt er om dat ik je verkracht. Dat kán ik niet, ook niet als spelletje. Het ís namelijk verdomme geen spelletje!” Gedurende deze zinnen werd ik steeds kwader en de laatste zin béét ik haar toe.

Ze keek me geschrokken aan. Ik stond op, maar ze greep me bij mijn arm. “Niet weglopen, Kees!” Ik rukte me los. “Laat me alleen. Je vraagt dingen van me… Je weet niet wát je vraagt!”

Ik liep de studeerkamer in, gooide de deur achter me dicht.

Joline had herinneringen bovengehaald die ik héél diep had weggestopt. En nu kwam die film weer boven. Bosnië… En uitgerekend de liefste vrouw op aarde vroeg aan mij of ik haar met geweld wilde dwingen tot sex… Ik kon er niet bij. Het maakte me kwaad en in de war. Na een kwartiertje klonk er een klopje op de deur. Dat bracht me terug in het hier en nu.

“Kees… Mag ik binnenkomen?” Ik deed de deur open. Joline’s ogen waren rood. “Sorry… Sorry dat ik dingen aan je vroeg die…”

Ik omarmde haar. “Kon jij niet weten. Gelukkig maar, wees er blij om dat je sommige dingen niet wist en nooit gezien hebt.” Even stonden we dicht tegen elkaar ...