Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

... aan. “Kom. Ik ben aan een borrel toe.” Ik schonk mezelf een groot glas whiskey in. “Morgen rij jij.”

Joline keek me aan. “Kees… Wat deed ik fout?”

Ik nam een slok en trok haar tegen me aan. “Jij deed niets ‘fout’, Jolien. Je maakte in twee zinnen een beerput open die ik héél goed had dichtgestopt. Dacht ik… Met jouw vraag bracht je me in één keer terug in Bosnië."

Ik keek haar aan. "Dit is geen fris verhaal, schat. De belevenissen van Fred en Kees in Afghanistan verbleken hier een beetje bij."

Joline keek vastbesloten. "Ik moét het weten, Kees. Elke keer kom ik er achter dat er nog stukjes van jou zijn die ik niet ken..."

Ik haalde diep adem. "Oké... Ik was op de dag af drie maanden in Bosnië toen ik met mijn spotter opdracht kreeg om me gevechtsgereed te maken. We moesten weer assisteren bij een inval. Ditmaal een Bosnische oorlogsmisdadiger. Voormalig bataljonscommandant, na de oorlog plotseling steenrijk. Waardoor? Dat wist niemand. Onder zijn villa in de heuvels ten noorden van Zenica had hij een privé gevangenis. Zestig cellen. En in elke cel een vrouw of meisje. En elke avond koos hij er een paar uit… Voor zichzelf of voor zijn kerels. De meeste meisjes en vrouwen die uit hun cel gehaald werden, werden nooit meer gezien. De overlevende meisjes vertelden dat er elke maand nieuwe meisjes kwamen. En dat ging al maanden door…

Eén meisje was ontsnapt en kon uiteindelijk SFOR bereiken. Naar aanleiding van haar verhaal besloot commandant SFOR in te grijpen. ...

... De man stond trouwens vrij hoog op het lijstje met gezochte oorlogsmisdadigers. Bij de inval moest ik, samen met een Engels sniperteam, de lange-afstandsdekking verzorgen. Die inval was bloederig: twee man van de SFOR-aanvalsploeg raakten gewond en twaalf bodyguards van de verdachte werden gedood tijdens het gevecht. Lui uit Tetjenië, die hun lot en leven verbonden hadden aan hun vroegere commandant, nu hun broodheer. Ze vochten zich liever dood dan zich over te geven. Vier van die lui had ik neergeschoten.

Uiteindelijk was de situatie onder controle; de hoofdverdachte en wat nog over was van zijn lijfwacht werd van elkaar gescheiden en werd geboeid in afwachting van transport. Op dat moment kwam ik het huis binnen; mijn ghillie-suit, een camouflagepak gemaakt van repen stof, nog aan en de Accuracy op mijn rug. Voor ingewijden was het overduidelijk wat ik was. Een van de lijfwachten, een reus van een vent, zag mij, rukte zich los, greep met geboeide handen de bajonet van een van zijn bewakers en viel me aan. Het enige wat ik kon doen was mijn pistool grijpen en de man neerschieten. Hij stierf voor mijn voeten. Achteraf bleek dat ik, of mijn Engelse collega, zijn broer had neergeschoten; die stond op het dak tijdens de actie. Die zijn nu weer samen... In de hel.

Het huis werd doorzocht en uiteindelijk werden ook de cellen gevonden en opengebroken. De vrouwen werden meegenomen naar Sarajevo en getuigden tegen de hoofdverdachte en de paar overlevende handlangers. Een deel ...