Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

... gegooid, was ook die opgegaan. En in hetzelfde tempo. Volgens mij heeft Fred een perscontainer op de plaats waar bij normale mensen zich de maag bevindt. Dus ook nu weer: ik heb hem tegen zichzelf beschermd.”

Joline knikte uiteindelijk, enigszins goedkeurend. “Nou, vooruit. Je hebt het voordeel van de twijfel. Ik moet natuurlijk de gezondheid van mijn enige mannelijke medewerker in de gaten houden.”

“Ja, logisch. ten slotte moet hij bij een wereldramp, als alles en iedereen het loodje heeft gelegd behalve Backoffice van DT, voor het voortbestaan van de mensheid zorgen…” Joline keek met afgrijzen aan. “Wat heb jij zo af en toe morbide gedachtenkronkels. Idioot.” Ik zag haar nadenken en grijnsde. “Ja, vertel het maar Jolientje… Wat zie jij voor je?”

Ze proestte het uit. “Het is te dol voor woorden om het te zeggen, maar… Fred en

Angelique

. Missionaris zou voor Angelique levensbedreigend zijn.” Ik knikte en vulde aan: “En wat dacht je van een bevalling? Als de baby een beetje Fred z’n postuur heeft? Het arme kind zou in tweeën scheuren…”

Joline legde haar hand op mijn mond. “STÓP!! Ik wil er niets meer over horen! Hoe kan ik die twee morgen neutraal goeiemorgen wensen zonder dit beeld voor me te zien? Kees Jonkman, je bent een vreselijke vent!” “Je bent dan in goed gezelschap, Jolientje. Er zijn er meer die zo over mij denken.” “Ik kan het me voorstellen”, klonk het kattig naast me, “en nee, daar ga ik niet mee praten om uit te wisselen wat een etter je bent. ...

... We zijn het zó wel met elkaar eens. En wat hebben we als toetje?”

Ik boog me naar haar over. “Zoals ik al eerder heb gezegd: Dit is mijn toetje, schat…” Ik gaf haar een zoen. “Maar als je het over ‘dessert’ hebt: een mooie cappuchino met bonbon uit eigen voorraad. Op de bank genuttigd, lekker tegen elkaar aan hangend, terwijl ik langzaam je mooie benen blootstel aan intiem lamplicht.” Ze keek me aan. “Dat is wellicht een prettig voorstel, meneertje. Mits u ook dezelfde benen liefkoost, want daar ben ik wel heel benieuwd naar. Met diezelfde handen die zojuist in het wapenvet hebben gezeten en vervolgens eten hebben gekookt. Maar niet voordat u zich in de juiste kleren hebt gehesen en u even hebt gedoucht en geschoren.” Ze streelde mijn kin. “U heeft een nogal zware baardgroei meneer. Dan maak ik die koffie wel en ruim de restanten van deze voortreffelijke maaltijd even op.” Ze stond op. “Nú, meneer.” “Als zo’n mooie mevrouw zoiets zegt, wie ben ik dan om te weigeren? Tot uw orders, mevrouw.”

Ik verdween naar de badkamer en sprong onder de douche. Daarna scheren en een lekker luchtje op. Joline had inderdaad kleren klaargelegd: mijn ‘danskleren’: zwarte broek, wit overhemd, glimmende schoenen en… vlinderdas. Grinnikend deed ik het ding om en alleen in vlinderdas en boxer liep ik de huiskamer in. “Zo… daar ben ik…”

“KEES JONKMAN!!!

Als jij denk dat je hier de Chippendale kan gaan uithangen, heb je het verkeerd! Ga terug en kleed je aan! Met álle kleren die ik voor je ...