Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

Een klopje op de deur maakte me wakker. “

Joline

… Kees! Wakker worden! Het ontbijt is over tien minuten klaar!” Hé? Het duurde even, maar toen realiseerde ik me van wie die stem was. Joline was eerder helder. “Hoi

Wilma

. Goedemorgen! We komen er aan!”

Ik kreeg een por. “Goeiemorgen Kees! Dát zijn nog eens fijne logé’s… Kom, een plens water in je snoet en aankleden.” Ik gaapte en rekte me uit. “Het zou fijner geweest zijn als ze het ontbijtje op bed gebracht hadden, schat…” Joline keek afkeurend. “Jouw bud mag dan je bud zijn, maar hij hoeft mij niét in nachtpon te zien. Er zijn grenzen, meneer. Kom, eruit.” Ze gaf het goede voorbeeld en liep naar het toilet. Ik zette ook m’n benen maar naast het bed.

Toen Joline terugkwam ging ik naar het toilet en stak meteen m’n hoofd onder de koude kraan. Enigszins wakker kwam ik de slaapkamer weer in. “Lekker geslapen Joline?” Ze knikte. “Die twee wijntjes hakten er goed in. Misschien zelfs iets té goed…” Eenmaal aangekleed deden we de deur open. De geur van gebakken eieren kwam ons tegemoet. “Jullie mogen hier vaker logeren, dame en heer.”

Wilma lachte. “We waren om zeven uur al wakker, maar dat vonden we nog wat vroeg om jullie ook wakker te maken. Dus toen hebben wij elkaar maar even bezig gehouden…” Fred keek ons aan. “Ja. Héél vervelend allemaal.” Joline proestte het uit. “Vertellen jullie ons nu dat jullie hebben liggen rollebollen hier?”

Op Wilma’s gezicht brak een klein lachje door. “Nou, niet hier. In de ...

... douche, om precies te zijn.” Ik schudde mijn hoofd. “Dat moet nogal een circusact geweest zijn. Die douche is niet zo groot.” “Precies groot genoeg voor ons tweeën, Kees”, zei Fred droog. En hij vervolgde: “En daarna hebben we hem keurig achtergelaten. Klaar voor inspectie.”

Ik schudde mijn hoofd. “Fred, Fred, Fred….” Hij stak zijn vinger op. “Nee meneer. Het is Wilma, Wilma, Wilma… Ik stond me netjes te douchen en zij wilde erbij. Tja, en dan gebeuren er dingen. Sorry. Natuur. Je houdt het niet tegen.” Joline giebelde. “Ja, ik ken dat. Gebeurt hier ook wel eens. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat we de logeer-badkamer daar nog niet voor gebruikt hebben, maar het is goed om te weten dat jullie er in passen. Dan passen wij zeer zeker.” Ik zuchtte maar eens diep. “Nou ja. In ieder geval lief dat jullie als boetedoening een lekker ontbijtje hebben klaargemaakt. Met voldoende eiwitten, zie ik. Zal wel nodig zijn, zeker?” Wilma antwoordde niet, glimlachte alleen maar. “Kom, gastvrouw, gastheer: zitten en lekker eten. Koffie of thee bij het ontbijt?”

We ontbeten rustig en na het ontbijt ruimden we de boel op. “Koffie, jongens?” vroeg Joline. “Ja, nu heb ik wel zin in een bakje koffie”, zei Fred. “En daarna gaan wij de grote rivieren maar eens oversteken, hé mop?” Wilma knikte. “Yes. Morgen begint er weer een nieuwe werkweek. Thuis nog even opruimen en kijken wat de nieuwe week gaat brengen. Gelukkig deze week gewone werktijden en geen avonddiensten.” Fred was ondertussen op ...