Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

... van de verhalen heb ik gelezen… Had ik het maar niet gedaan. Verkrachting was nog de minste misdaad die die lui op hun kerfstok hadden."

Joline's ogen waren groot van afgrijzen. Ik besloot met: “En daarom, lieve meid, had ik zo’n moeite met jouw voorstel. Ik heb een paar getuigenissen van die vrouwen gehoord; de 'gelukkigen' die, na gebruikt te zijn, terug naar hun cel mochten om nóg een keer... Nou ja, laat maar. Hun verhalen zorgden er in ieder geval voor dat ik geen nul komma nul medelijden heb met degenen die ik heb neergeschoten.

De hoofdverdachte en zijn kompanen zijn in Den Haag berecht en veroordeeld. Voor oorlogsmisdaden, maar ook voor de verkrachting en moord op zeker honderd vrouwen en meisjes, daar in die villa. Ze ontkenden in alle toonaarden, maar dat hielp hen geen flikker. Werden tot levenslang veroordeeld. En ‘levenslang’ is dan ook levenslang. Ze zitten hun straf nu in Croatië uit, en dat is prima. De bajes daar is wat minder comfortabel dan in Scheveningen en het regime een heel stuk harder.”

Toen werd het stil in de kamer. Joline zei niets, leunde tegen me aan. En ik had ook niet zo'n behoefte om verder te praten. Een uur lang zaten we stil tegen elkaar, elk met onze eigen gedachten, af en toe onderbroken door een streling of een snelle zoen. Héél langzaam kon ik weer ontspannen; een tweede bel whiskey en een goed stuk muziek hielpen daarbij.

Na dat uurtje stond Joline op. “Kom, Kees. Wil je nog met me ...

... in hetzelfde bedje slapen?” Ik glimlachte flauwtjes.

“Lieve schat, ik zou niet weten waar ik anders zou willen slapen. Jij hebt niets fout gedaan. Ik hoop dat je me mijn uitbarsting niet kwalijk neemt.”

Ze nam mijn hoofd tussen haar handen en kuste me zachtjes. Ze zei niets, keek me alleen maar aan.

“Wil je mij nog kussen, nu ik naar de whiskey stink?”

Ze lachte zachtjes. “Ik heb ook een klein slokje genomen, Kees. Als tegengif, zeg maar.”

Ze liep voor me uit naar de slaapkamer. “Ga jij je maar uitkleden en je tanden poetsen. Ik loop het veiligheidsrondje wel.”

Even later lag ik in bed en kwam Joline de slaapkamer in. Aarzelend vroeg ze: “Kees… Wat wil je?”

Ik sloeg haar helft van het dekbed omlaag. “Ik wil graag dat je naast me komt liggen, lieve schat. Dicht tegen me aan. Maar verwacht geen erotische taferelen meer."

Ze glimlachte lief. “Snap ik. Maar voor als je niet kunt slapen… zal ik wat makkelijks aantrekken.”

Even later stapte ze in bed in een dun onderjurkje. Toen ik over haar benen streelde, voelde ik nylon.

“Speciaal voor jou, liefje… Als je wilt.” hoorde ik zachtjes naast me.

Ik kuste haar zachtjes. “Dank je wel... Maar vind je het erg als ik nu probeer te slapen?”

Joline schudde haar hoofd. “Nee. Ik hoop dat het lukt, schat. Kom maar lekker tegen me aan liggen. Welterusten.”

“Slaap wel, lieve vriendin van me.”

Ik lag nog een tijdje na te denken en toen sukkelde ik langzaam in slaap…