Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

... zijn telefoon bezig en dat werd door Wilma niet zo op prijs gesteld.

“Hé, mobiele eenheid… Je zit in vrij aangenaam gezelschap! Niet zo netjes om dan te facetimen met je vriendjes!” Fred keek even op. “Niet direct facetimen, maar wel met vriendjes… Ik had een voormalig collega gevraagd of hij, als hij tijd over had, jullie vriendinnetje na kon trekken met haar ongure vriendjes… Hij heeft me een aantal bestanden gemaild en wat ik zo zie is dat geen lekker gezelschap. Met name die incassobende. Kees, kan ik mijn telefoon even aan jouw computer hangen? Dan sein ik die bestanden even over.”

We liepen naar de studeerkamer en hij koppelde zijn telefoon aan mijn PC. “Beter zo dan draadloos… Minder makkelijk te onderscheppen.”

Hij keek me aan. “Overigens is die pa van jouw slachtoffer ook geen frisse jongen, had ik in de gauwigheid gelezen. Type ruwe pit en een lelieblanke bolster. Kijk uit voor die vent, Kees. Want hij is misschien in staat om je op een andere manier ‘kalt te stellen’ dan fysiek. Heeft nogal wat invloedrijke vriendjes. Maar ondergronds weten we ondertussen aardig wat van hem, dus als het tot een confrontatie komt, heb je redelijk wat munitie om meneer af te straffen. Laat ik het zo samenvatten: de appel is niet zo ver van de boom gevallen.” Ik klopte hem op de schouder. “Dank je wel, vriend.”

“Mijn collega blijft de zaak tussen de bedrijven door in de gaten houden, Kees. En Wilma en ik ook. Wilma gaat vanmiddag op háár vakgebied wat speurwerk verrichten. ...

... Met name richting die advocate.” Ik keek hem aan. “Op haar vrije dag? Kom op hé…” Fred grinnikte. “Wilma houdt van haar werk. Dit vind ze leuk. Niet piepen; ze zit te fluiten als ze zo bezig is. Staat nu al te trappelen. En omdat het over jullie gaat, staat ze helemaal te trappelen.”

We liepen de kamer in en hoorden Joline nét zeggen: “Je bent een schat, Wilma.” “Voor de volle honderd procent mee eens!” riep Fred. “En gelukkig zijn jullie niet lesbisch…” Joline keek hem aan. “Nee. Want dan had ik écht een rose strikje om mijn buks gedaan.” Ik proestte het uit. “Lekkere meid…” Even later, na de koffie, namen ze afscheid. “Wij houden de zaak digitaal wel een beetje in de gaten, mensen. Mochten we tegen dingen aanlopen of dingen horen die accuut gevaar voor jullie opleveren, dan horen jullie het meteen.” Joline knuffelde Wilma en even later Fred ook. Ik beperkte de knuffels tot Wilma en een dreun op de schouder voor Fred.

Toen ze op het balkon stonden, draaide Fred zich nog even om. “Probeer die logeerdouche ook eens… Bevalt prima…” Wilma trok hem aan z’n jas. “Mee jij, Fredje. In Rhenen is er ook een douche.” “Ohlala Frederik van Laar…”, reageerde Joline, “dát zijn pas beloftes…”

We zwaaiden ze vanaf het balkon uit en toen hun auto uit het zicht was, gingen we naar binnen. “Héhé… Wat een stel. Zonder blikken of blozen vertellen dat ze een nummertje gemaakt hebben in de douche… Mafketels.” Joline schudde haar hoofd. “Als ik dit morgen bij DT vertel…” “Dat doe jij niet, ...