Mini - 137 - Sex Verhalen

Mini - 137

... mevrouw Boogers. Daarvoor ben je veel te veel verkikkerd op mijn bud.” Ze giechelde. “Nee, dat zal ik maar niet doen. Ik vraag me af hoe alle dames van het backoffice zouden reageren…”

“Slecht mens. Wees blij dat ze een lekker ontbijtje voor ons hebben gemaakt. En nog een paar andere zaken voor ons regelen. Daarvoor in ruil mogen ze van mijn part elke week hier een nummertje maken. Desnoods in ons lekkere bad.” Joline keek kritisch. “Daar passen die twee niet samen in, schat. Nou ja, misschien kan er dan nog twee liter water bij, maar dan stroomt het al over.” Ik knikte. “Dat is precies de reden waarom ik het aan zou bieden. Ons bint zuunig.” “Jaja…” was het antwoord. “Lang leve de gastvrijheid van de heer Jonkman. Maar meneertje: deze jongedame gaat een paar uurtjes studeren. Allemaal leuk en wel, die sportieve activiteiten, maar in Januari beginnen mijn colleges en dan moet ik aan de bak. Dat kost tijd.”

Ik omhelsde haar. “Oh, ga je in tijdnood komen? Weet je: dan schrappen we de danslessen…” Ik kreeg een lange, laatdunkende blik. “Ga jij nou maar macho toeteren, anders krijg je donderdag van

Greet

op je sodemieter.” Ik grinnikte. “Graag schat. Dat toeteren dan. En daarna ga ik me eens verdiepen in alle documentatie die Fred me heeft gegeven. En daar een plan op trekken.” Joline knikte. “Goed zo. Mij nu twee uur met rust laten alsjeblieft.” Ik kuste haar. “Ik zal wel weer koken vanavond. En daarna stellen we de trekkerdruk van je buks even af. Dat moet ook ...

... nog.”

Joline pakte haar boeken. “Zolang jij repeteert, ga ik in de studeerkamer zitten, schat.” Ik knikte en pakte de bugel en de bladmuziek. Greet had me een paar bekende stukken opgegeven, maar ook de opdracht om goed te luisteren naar een aantal uitvoeringen op youtube. Ik moest aangeven welke ik wél en welke ik niet mooi vond en waarom. En vervolgens de uitvoering die ik wél mooi vond, zo goed als mogelijk proberen te benaderen. Met de bladmuziek erbij luisterde ik een aantal uitvoeringen van de Prelude van het ‘Te Deum’ van Carpentier. Beter bekend staand als de ‘Eurovisiemars’. In de loop der tijd helemaal kapotgespeeld, maar nog steeds een stuk wat door veel koperblazers gewaardeerd werd.

Bij elke uitvoering noteerde ik de uitvoerenden en zette commentaar bij. “Moest er een trein gehaald worden?” of “Leuk hoor, al die loopjes voor de trompet, maar die heeft de componist niet geschreven.” Een uitvoering van de Chapelle Royal de Versailles, met Martin Gester als dirigent spande de kroon. Een formule 1 race was er niks bij. En een paukenist die vond dat hij belangrijker was dan beide trompettisten. Bij alle ‘onvolkomenheden’ zette ik op de bladmuziek een nummertje en op de laptop noteerde ik het commentaar behorende bij dat nummer.

Uiteindelijk ‘won’ een Zweedse uitvoering van notabene "Reader's Digest Music: Baroque Masterpieces". Een stuk op een verzamel-CD die je voor twee euro in de grabbelbak bij ‘t Kruidvat kon kopen. Weliswaar de orkestversie zonder uitkomende ...