Mini - 164 - Sex Verhalen

Mini - 164

... haar stem en deed toen drie passen mijn richting op. Toen bleef ze staan. “Hé… Jij bent ook Veteraan!” Ik knikte. “En vier weken geleden kwamen we er achter dat Greet en ik in dezelfde tijd in Bosnië hebben gediend.” Anita gaf me een hand. “Mooi gespeeld, Kees.” Ik wees naar Greet. “Háár verdienste.”

Tegelijk hoorde ik weer naaldhakjes op de trap en nu kwam Joline boven. “Goede avond allemaal… Dank jullie wel voor de muziek! Maar ik ga één speciaal iemand bedanken, als het mag.” Ze omhelsde me en ik hoorde: “Prachtig, Kees.” Ik hield haar even vast. “Jij ook bedankt, schat. Je keek op exact het juiste moment om. Vlak voor het tweede couplet van ‘Stille nacht’.” Ze keek me aan. “Soulmates, Kees.”

En toen naar Greet: “Mag ik deze vent meenemen, Greet? Ik wil ‘m nog een tijdje voor eigen gerief gebruiken…” Greet grinnikte. “Hou je op, Joline? Ik denk ook in plaatjes. En dat is als volbloed lesbiënne best afzien… Kees: we zien elkaar weer in de 2e week van het nieuwe jaar. Als ik ten minste tegen die tijd uitgerust ben…” Ze knipoogde.

We namen afscheid en even later liep ik achter Joline aan naar beneden. In de hal ontmoetten we de rest van de familie en Heleen. Ma zei niets, maar knuffelde me even. “Goed gedaan jochie…” Heleen ...

... volgde. “Gerrit zou hiervan genoten hebben, Kees. En ik héb ervan genoten. Je speelt prachtig… Dank je wel.” “Ik stond daar niet alleen, Heleen.” Ze knikte. “Klopt. Maar jij speelde op Gerrit z’n bugel. En ik ben bijzonder blij dat hij in goeie handen is.” Pa zei: “Ik breng Heleen even weg, dan kom ik ook naar Malden. Chantal, stap jij bij Kees en Joline in de auto?”

Ik keek van de één naar de ander. “Naar Malden? Ik mis iets, geloof ik.” Joline giebelde. “Je denkt toch niet dat ik Karel en Chantal alleen in Amersfoort laat zitten kniezen, Kees?” Ik gromde. “Feeks…” Toen keek ik naar Heleen. “En jij, Heleen?” Ze glimlachte. “Wees niet bang, Kees. Karel brengt me naar Arnhem, naar onze dochter. Daar vier ik Kerst. Zie ik ook naar uit. Tot ziens allemaal en bedankt.” Pa liet haar voorgaan en ze liepen de deur uit.

Even later liepen wij ook naar de auto’s. “Wil jij rijden, Joline? Ik ben een beetje ‘op’. Teveel emoties voor één avond.” Ze glimlachte lief en pakte de sleutels aan. Even later reden we weg, in colonne richting Malden. Ik zat achterin. “Als jullie gesnurk horen vanaf de achterbank: dat ben ik, dames.” Ma keek om. “Dat begrijpen we, Kees. Doe je ogen maar lekker dicht, we maken je een paar minuten voordat we er zijn wel wakker.”