Mini - 118 - Sex Verhalen

Mini - 118

... aangepakt, maar ik hoop dat jullie het leuk vonden. Een afwisseling van…” ze glimlachte naar Joline, “dat domme lopen. Rustig terugdribbelen en zometeen lekker douchen.” We namen afscheid en liepen rustig terug naar DT.

In de hal zei Joline: “Zo, nu hebben jullie ook eens met yoga te maken gehad. Dat is dus niet zo zweverig als mensen wel eens denken. Theo, deze sessie was gratis; als we vaker gaan komen kost dat geld.” Theo zei droog: “Eén keer in de week vind ik dat prima, Joline. Regel dat maar. Dit was gewoon…” Hij zweeg even. “Fantastisch. Een ander woord heb ik er niet voor. Ik ben mezelf écht tegengekomen.” Joline lachte. “Dat was de bedoeling ook en dat geldt voor iedereen. Mensen, lekker douchen en lunchen. Dank jullie wel.”

We gingen uit elkaar. Even later, onder de douche, zei Fred: “Da’s de eerste keer dat jij tegen een vrouw durfde te zeggen dat je haar rook, Kees. Zonder dat je meteen klappen kreeg.” “Haar deo was nogal duidelijk aanwezig, Fred. Als ze een neutralere deo op had gehad, had ik ook die luchtverplaatsing niet opgemerkt. Maar wat was die meid stil, zeg!” Hij bromde bevestigend. “Die zou ik graag als verkenner gehad willen hebben. Goud waard.” “Dat zeker. De volgende keer eens vragen wat ze gedaan heeft…”

Na de lunch gingen we weer aan het werk en om vier uur gaf ik de opdracht om ‘schoon schip’ te maken. Zoals gewoonlijk werd er nogal gedold tijdens het schoonmaken. Angelique en Marion kwamen even kijken. Angelique stootte Marion aan. “Mooi ...

... gezicht hé, al die kerels die aan het schoonmaken zijn… Wedden dat ze dat thuis nooit vertellen? “Als jij je nou ook eens nuttig maakt, mevrouw Jacobs, door onder mijn bureau te vegen… Jij kunt daar beter bij dan ik.” Henry bood haar de bezem aan, maar Angelique weigerde die aan te nemen en zei met uitgestreken gezicht: “Het valt me nog mee dat je het niet over ‘zuigen’ hebt, Henry…” Het was één seconde doodstil in de ruimte, toen volgde een lachsalvo. We lagen dubbel van het lachen, Henry ook. Angelique werd vuurrood. “Ach, krijg allemaal de hik, stelletje vieze mannetjes. Ja, jij ook, meneer Claassen!” Ze draaide zich om naar Marion, in de hoop een medestandster te vinden, maar ook Marion was niet meer aanspreekbaar. Die lag slap van het lachen in een stoel. “Oh, ik kán niet meer… Als ik dit thuis vertel…”

Even later, terwijl we nog nagenoten, was de ruimte weer schoon en gereed voor de volgende week. “Goed, heren… Naar huis. Opgedonderd. Maandag mogen jullie weer ontsnappen aan het strenge regime van jullie echtgenotes. Nou ja, behalve André dan.” Hij keek me aan. “Ik ga samen met de kinderen leuke dingen doen. Druk genoeg mee.” Even later waren de Piraten verdwenen, behalve Henk.

“Kees… Wat doen we volgende week met André? Nu is hij vrolijk, en leeft hij naar het weekend toe, maar de andere weekenden is hij op vrijdagmiddag behoorlijk sip.” Ik dacht na. “Een moment, Henk. Even wat overleggen.” Ik liep naar Joline’s bureau en deed de deur achter me dicht. “Hé schat, ...