Mini - 118 - Sex Verhalen

Mini - 118

... een compliment maken.

André kwam ook binnen. “Goedemorgen Piraten! En uiteraard het gewone werkvolk…” Henk keek hem laatdunkend aan. “Jij maakt jezelf niet populair bij ‘het gewone werkvolk’, vriend. Realiseer jij je wel dat je over anderhalve week ook tot dat ‘gewone werkvolk’ behoort?” André trok een wenkbrauw op. “Hoezo… Oh shit ja, dan zit ik voor een aantal weken in het nieuwe team. Onder de strenge leiding van Miranda. Nou ja… Je kunt het erger treffen.” Hij grinnikte verdacht vriendelijk mijn kant uit en ik lachte hem uit. “Succes over anderhalve week, makker. Ik ken Miranda langer dan vandaag.”

Met een bak verse koffie liep ik naar mijn kantoor. Toen ik voorbij de receptie liep hoorde ik Angelique en Marion schaterlachen. “Valt hier wat te lachen dames?” Marion knikte, nog nahikkend. “Ja, maar niks voor mannen. Een vrouwendingetje…” Ze knipoogde naar Angelique. Ik deed een stap naar binnen en deed de deur even dicht. “Het gaat lekker tussen jullie twee, geloof ik, he?” Ze knikten beiden en Angelique zei: “Als je me een aantal weken geleden voorspeld zou hebben dat wij nu hier de grootste lol hebben, had ik je voor stapelkrankzinnig verklaard, Kees.”

“Nou ja… In feite is hij dat toch ook? Een relatie hebben met de Blonde Feeks van Gorinchem?” Marion giechelde. Ik maakte een dreigend gebaar. “Jij moet goed zo doorgaan, mevrouw de Groot. Dan sta je binnen no time weer te blauwbekken op het dak…” Ze trok een grimas. “Maar ik ben hartstikke blij dat jullie ...

... zo goed met elkaar kunnen opschieten, dames.”

Marion trok Angelique naar zich toe. “Deze mevrouw is een schat. Ze heeft me uitstekend ingewerkt en is nooit te beroerd om me te helpen als ik iets niet weet.” Angelique werd rood. “Zo kan hij wel weer. Doe de deur maar open, want voor hetzelfde geld staat er iemand op de gang die z’n jas naar binnen wil gooien.”

Marion lachte ontspannen. “Hoe lang moet ik dat nog horen?” Ik grijnsde gemeen. “Tot op je bruiloft. Dan maken we een beeldende Powerpoint van je eerste week bij DT, zodat je arme bruidegom eindelijk weet wat voor vlees hij in de kuip heeft.”

“Dat mag, hoor Kees. Ik neem aan dat die powerpoint op het feest van de bruiloft wordt vertoond? Mooi, want dan heeft de sukkel al ‘ja, ik wil’ gezegd…” Marion stak haar tong uit. “Shit. Jullie zijn veel te ad rem vandaag. Ik ga maar weer aan ’t werk. Lekker technisch.” Angelique knipoogde. “Ja, machines kletsen niet terug hé?” Ik deed de deur open, draaide me om zei: "Kleine helleveeg…” Een spottende lach achtervolgde me in de gang en ik liep vrolijk m’n bureau in om aan het werk te gaan.

Om tien uur zaten we bij Theo voor het wekelijks teamleidersoverleg. We bespraken even hoe we Miranda zouden verwelkomen; maandag middag om 13:00 wéér een overleg. Kort, maar om haar in de gelegenheid te stellen de anderen beter te leren kennen en te weten waar we mee bezig waren. “We moeten deze dame een beetje in de watten leggen, dame en heren. Ze heeft DT tenslotte op haar ...