Mini - 118 - Sex Verhalen

Mini - 118

Vrijdagochtend, onderweg richting Gorinchem, zat Joline er een beetje mee dat ze van de presentatie van Adema weinig verwachtte. “En wat doe ik dan, Kees?” Ik moest even denken. “Vertel Fred straks even wat er gisteren is voorgevallen. En laat hem bij die presentatie zitten. Fred heeft wel enig benul van een kwaliteitszorgsysteem en bovendien kan hij feilloos inschatten of iemand loopt te bluffen of dat iemand écht z’n huiswerk gedaan heeft. Als Adema loopt te bluffen laat je Fred er gehakt van maken en vervolgens geef jij hem nieuw huiswerk met de mededeling: ‘Laatste kans’. Een beetje ‘good girl and bad guy’.

Ze keek me fél aan. “Ik ben niet van plan de ‘good girl’ bij hem te spelen, Kees.” Ik schokschouderde. “Bij wijze van spreken dan. Overigens: gaat hij vanmiddag meelopen?” Joline knikte. “Ik heb hem de opdracht gegeven om mee te doen. Dit onder het mom van ‘Mens sanum in corpora sanum’, oftewel een gezonde geest in een gezond lichaam. Hij zou vandaag sportspullen en verschoning bij zich hebben.”

“Mooi. Dan maakt hij vandaag meteen kennis met mevrouw Boogers, de strenge gymjuf…” Joline schoot in de lach. “Ik laat jullie vandaag eens wat andere oefeningetjes doen behalve dat ‘domme lopen’. Ik heb wat leuks geregeld…” Ik keek nieuwsgierig, maar ze schudde haar hoofd. “No sir, my lips are sealed.” “Daar geloof ik geen bal van. Als ik jou zometeen ga zoenen…” Ze zuchtte. “Mánnen!”

Op de parkeerplaats van DT aangekomen probeerde ik haar meteen uit, maar ze hield ...

... haar lippen stijf op elkaar. “Koppig meisje…” fluisterde ik in haar oor. “En daar ben jij soms maar al te blij mee, meneer. Kom, aan ’t werk.” In de koffiehoek was het al druk. Fred was met Henry in discussie over de voor- en nadelen van lange echtgenotes. We hoorden het even aan en toen zei Joline droog: “Wat kletsen jullie nou? Jullie hebben beiden nog geen seconde ervaring met echtgenotes. Dus laat staan met korte of lange.”

Angelique applaudisseerde. “Zo. Die zit, heren.” Ik keek naar Fred. “U.P.G., makker.” Hij knikte meewarig. Joline vroeg: “U.P.G.?” “Afkorting voor: ‘Uit Positie Gekletst’. De puur militaire variant bevat een werkwoordsvervoeging van het mannelijk lid, maar we werken hier bij een beschaafd bedrijf, dus gebruik ik de nette vertaling maar.” Fred grinnikte. “Jaja… Fred, kun jij zo meteen even met me meelopen? Even overleggen.” Hij knikte. “Roger.” Met een verse beker koffie verdwenen ze even later naar Joline’s bureau.

Een paar minuten later kwam Adema binnen. “Goedemorgen allemaal!” Hij werd nu door niemand genegeerd, hoewel ik moeite had om zijn groet neutraal te beantwoorden. Enfin, hij was zometeen in goede en vooral stevige handen… Theo kwam ook binnen. Weekendtas bij zich. Prima, ook hij zou dus mee sporten. Ik bekeek hem vanaf de zijkant. Zo te zien had het strenge regime thuis al vruchten afgeworpen; hij leek wat te zijn afgevallen. Mooi! En ik zag dat hij thee inschonk. Zonder suiker. Straks, voor of na de wekelijkse bespreking, hem maar eens ...