Mini - 118 - Sex Verhalen

Mini - 118

... lachten.

“Oké lui, einde bespreking; Hoe laat moeten we in de hal zijn, Joline?” “Om kwart voor twaalf, heren. Dan wordt er getraind onder leiding van ondergetekende.” Joline lachte liefjes. “Ohhh shit…” hoorde ik Angelique fluisteren.

Toen iedereen uit Theo’s bureau vertrok bleef ik nog even hangen. “Is er iets, Kees?” Ik knikte. “Ja. Volgens mij ben jij de laatste week wat kilo’s kwijtgeraakt, Theo. Klopt dat?” Hij grinnikte. “Is het te zien? Dankzij Gertie, die me strak aan een dieet houdt. En diverse sportbeulen in dit gebouw. Gertie en ik gaan nu elke zaterdagavond een uurtje squashen. En de derde helft wordt doorgebracht onder het genot van een Spa rood in plaats van een paar biertjes en sherry. Dus…” “En thee zónder in plaats van koffie mét suiker… Jullie zijn goed bezig. Complimenten.”

Ik liep de gang in en ging weer aan het werk. Om kwart voor twaalf liepen alle Piraten in sportkleding de hal in. Anneke zat achter haar desk. “Zo… wat een sportief gezelschap weer!” Theo draaide zich naar haar om. “Zo voel ik me niet, dame. Ik heb de neiging om nu dramatisch te roepen: ‘Zij die gaan sterven, groeten u’, net als die ouwe gladiatoren in Rome.” Joline vroeg de aandacht. “Dames, heren… Ik heb een wat andere training dan normaal in petto. We lopen zometeen in een looppasje naar de fitness bij de ingang van het bedrijventerrein. Daar heb ik voor een halfuurtje een fitnessinstructeur geregeld die een aantal oefeningen met jullie gaat doen. Dus… Volgen!”

We liepen ...

... de deur uit en Joline zette er behoorlijke vaart achter. De fitness was zo’n 500 meter bij DT vandaan, dus kon het ook wat sneller. Ik liep achteraan, samen met Fred bezemwagen te zijn. We hoefden niemand op te jagen; de club bleef goed bij elkaar. Adema liep vlak voor ons en die keek één keer schichtig achterom en bleef toen bij de groep. Bij de fitness aangekomen stond de deur al open en Joline rende in één streep door naar een grote zaal. Daar stond een tengere jonge vrouw op ons te wachten. Haar haalkleur viel in de categorie ‘tomatenblond’. Joline wees naar haar. Dames, heren: dit is Mariette, uw trainer voor de komende dertig minuten. Mariette, we zijn compleet. Leef je uit.” “Goed dames en heren, welkom. U heeft het onderstel al een beetje warm gemaakt, nu de rest nog. Voorligsteun aannemen en tien keer opdrukken… Nu!”

Fred en ik doken op de grond. “Dit klinkt uiterst bekend, Kees…” Ik knikte somber. “Ik vrees het ook, makker. Ex-sportinstructeur van Defensie. Kan niet missen…” Mariette telde de keren opdrukken en bleef hier en daar staan om te corrigeren. Toen ze bij ons gekomen was, zaten de tien keer erop. “Opstaan! Schouders uitschudden…” In snel tempo liet ze ons sit-ups maken, dribbelen op de plaats, diepe kniebuigingen en over een bankje heen springen.

Tussen elke oefening even de spieren losmaken en weer door. Er zat geen seconde rust tussen en waar er eerst nog gelachen werd, werd het allengs stiller. Je hoorde alleen gehijg en af en toe een vloek. Die ...