Mini - 94 - Sex Verhalen

Mini - 94

... charmante kledij en ondersteund worden door modieuze schoenen met hakjes.”

Ze haalde haar neus op. “En nu héél snel dat trainingsjasje dicht, meneer. Ik ruik mezelf en ik word daar niet vrolijk van! Douchen!”

Een half uurtje later liepen we weer terug naar de camper en begon ik met de maatregelen voor vertrek. Joline liep naar de receptie om te betalen. Nog een kop koffie zetten en we waren weer op weg. Na twee uur rijden werd het terrein heuvelachtiger en het weer slechter. De ruitenwissers stonden in de snelste stand en nóg konden ze het water niet compleet wegwerken. Op sommige plaatsen was er sprake van heuse aqua-planing. “Zou je niet even stoppen, Kees? Ik vind dit niet zo fijn rijden…” Ik knikte “Ik ook niet. Kun je even een zijweggetje opzoeken waar we kunnen staan?”Joline keek op haar telefoon. “Drie kilometer, splitsing na een haarspeldbocht. Daar linksaf. Twee kilometer verder is zo te zien een parkeerplaats.” En dat klopte.

Met een zucht zette ik de motor af en draaide me naar Joline. “Poeh… In de Ardennen rijden is leuk. Als het mooi weer is. Nu word je er alleen maar bijzonder moe van.” Ze glimlachte. “Je deed ’t best aardig, Kees. En nu koffie en een paar boterhammen.” Tijdens het eten keek Joline me iets te vaak aan. Een twijfelende blik op haar gezicht: ‘Doe ik het of doe ik het niet?’ Ik besteedde er bewust geen aandacht aan. Als ze iets wilde, zou ze daar wel mee komen. Na vijf minuten of na een paar dagen. Na het eten zetten we het spul in het ...

... gootsteentje en keek ik nog even in de navigatie. “We kunnen kiezen, schat: of terug naar de secundaire weg en binnendoor naar de camping, of iets verder rijden, maar dan hebben we de snelweg. Kies maar.”

Ze kwam naast me zitten en sloeg haar arm om me heen. “Kees… Ik heb nóg een alternatief…” Ik keek haar aan. “Dus daar was je op aan het broeden tijdens het eten.” Ze knikte. “Hoever is het vanaf hier naar Veldhoven?” Ik keek vragend. “Ik wil het liefste terug naar huis. Met de camper is leuk, en ik heb genoten, maar…” Ze keek omlaag, ten teken dat ze ergens mee zat. “Joline, zeg wat je op je hart hebt. Geen omwegen graag.”

Ze keek me aan. “Voordat jij naar Maleisië gaat, wil ik nog een paar dagen met jou thuis doorbrengen! Geen gekke dingen, niet rijden, gewoon lekker dicht tegen elkaar op de bank zitten, van elkaar genieten, ’s avond heerlijk vrijen in ons eigen bed…” Ze keek me nu recht aan “Kees: wil je me die dagen geven?” Ik keek in twee vragende, blauwe ogen. “Schat, als jij dat wilt, doen we dat. Het is nu…iets over elf. Ik zal de navigatie eens vragen hoe laat we in Veldhoven kunnen zijn. Want je argument over ’s avonds heerlijk vrijen in ons eigen bed klonk wel héél aanlokkelijk…”

Ik lachte, en gelukkig lachte ze mee. Ik tikte “thuis” in en even later kwam het antwoord: ruim 300 kilometer. Ik keek Joline aan. “Doen of een tussenstop in Limburg?” Ze bloosde. “Naar huis, Kees. Ik beloof je dat ik heel lief voor je zal zijn als we thuis zijn.” Ik gniffelde ...