Mini - 94 - Sex Verhalen

Mini - 94

... slaapkamerdeur.

“Mevrouw, het eten is over drie minuten gereed!” “Ik kom er aan!” Ik hoorde naaldhakjes heen en weer lopen en toen deed Joline de deur open. Ze stond in de deuropening en ik kon alleen maar kijken. Haar haren los, gezicht prachtig opgemaakt, een gladde, rode jurk en haar lange benen in een mooie rode panty. En op naaldhakken. “Ik wilde me vanavond extra mooi maken voor jou. Je hebt me zó laten genieten…”

Joline keek me aan: dankzij haar hakken waren onze ogen op gelijke hoogte. Ze trok me weer tegen zich aan. “Kees…” Verder zei ze niets, keek me aan en boog haar hoofd naar me toe. We kusten elkaar. “Ik heb je zoveel beter leren kennen, deze vakantie… Dank je wel daarvoor.” Ik streelde haar gezicht. “Dank je wel dat je van me houdt, Joline.” Ik nam haar bij de hand. “Kom. Nu iets heel platonisch: eten. Ga maar lekker zitten; je chefkok heeft weer wat lekkers gebrouwen.”

Ze keek nieuwsgierig en snoof. “Het ruikt goed. En ik heb honger!” Ik pakte de bakpan en schepte op. “De sla mag je zelf pakken.” Joline keek me aan. “Komt dit ...

... écht uit dat blik?” Ik pakte het lege blik uit de prullenbak. “Leeg. Maar… er zit nog wel wat fantasie van Kees in verwerkt, hoor.” Ze pakte haar lepel en begon te eten. “Hmmm…. Lekkere fantasie heb jij. Geef dit recept eens aan Rob. Die is in staat om zo’n blik op te warmen en dan te roepen dat hij ‘gekookt’ heeft. En hij schenkt er koffie bij, in plaats van een fatsoenlijke wijn.”

Ik grinnikte. “Als hij met Melissa trouwt, mag hij een speciale versie van Kees’ receptenboekje in ontvangst nemen. “Koken voor technici”. Met als ondertitel: “Hoe je van basale ingrediënten tóch een smakelijke maaltijd op tafel kunt zetten zonder het risico op voedselvergiftiging.” Joline schoot in de lach. “Over Rob gesproken… Morgen vertrekt hij weer. Zullen we hem zo meteen even bellen over zijn vorderingen in Gorinchem?” Ze keek op haar horloge. “Het is bijna half negen, dus de tortelduifjes zullen nog niet in bed liggen rollebollen.” Ik keek twijfelend. “Dat weet je niet, dame… Wat deden wij, een uurtje geleden?” Ze giechelde. “Maar wij zijn een hoofdstuk apart, Kees…”