Mini - 94 - Sex Verhalen

Mini - 94

... hun gezicht lopen dan dat ze daadwerkelijk kijken… Ik heb ze nooit begrepen. Kom, we gaan verder, anders koelen we af.”

Het laatste deel van de route was pittig. Steile hellinkjes omhoog, even steil omlaag… Moeilijk om daar een stabiel tempo te lopen. Het laatste stuk, op de weg naar de camping, liep rustig omlaag. “Oké, schat. Hier even alles uit de kast halen en volgas tot de camping.” Joline sprintte er vandoor. Zoals gewoonlijk duurde het bij mij wat langer voordat ik op tempo was en samen kwamen we bij de poort uit.

“Zo meneertje… Had ik je toch bijna te pakken. Als dit stuk iets korter was geweest had je me niet ingehaald.” Met haar handen op haar knieën keek Joline me triomfantelijk aan. “Je bent een bikkel, schoonheid. Ik denk dat je dit drie maanden geleden niet met hetzelfde gemak had gelopen.” Ze knikte. “Nee. Dankzij de beul van Veldhoven…”

Ze kwam overeind en kuste me. En fluisterde in mijn oor: “Die tevens mijn Michelin-kok is en privé-minnaar. En waar ik héél blij mee ben.” Ze liet me los met een brede glimlach. Toen pakte ze mijn hand. “Kom. Lekker ontbijten en douchen.” Er zaten nog twee koppen koffie in de thermoskan. De broodjes gingen even in de oven met wat kaas ertussen en bezweet zaten we lekker te eten.

“Waar gaan we vandaag heen, Kees?” “Nou, we kunnen doorrijden naar de camping die ons oorspronkelijke doel was, maar da’s een camping met weinig faciliteiten. Iets meer naar het noorden, richting Luxemburg-stad is een grotere camping. Met ...

... … jawel mevrouw: een overdekt zwembad! Wat dacht u daarvan? Scheelt hooguit een halfuurtje sturen. Doen?” Joline lachte. “Ja! Meteen. Wél lichaamsbeweging, geen zweet. Ideaal.” “Nou…. ‘meteen’ lijkt me geen fijn plan. Laten we eerst even douchen, schat. Anders wordt de lucht in deze camper wel héél erg dik.”

Ze trok een gezicht. “Gétver, Kees.” Ik keek haar aan. “Hoezo ‘gétver’? Het kan nog veel erger. Ooit wel eens met 120 bezwete kerels in een hokje van 30 bij 30 meter gestaan?” Joline schudde haar hofd. “Nee. En het lijkt me niks. Al dat testosteron…” Ik sloot haar in m’n armen. “Heb ik ook schat. Niks mis mee.” Ze trok haar neus op toen ik een arm omhoog stak. “Ik wist niet dat testosteron zó smerig stonk. Pak een handdoek, Kees Jonkman, schoon ondergoed en je trainingspak en ga als de bliksem douchen. En scheren. En aftershave opdoen. Véél aftershave.”

Ze probeerde los te komen, maar ik hield haar vast. Langzaam trok ik de rits van haar trainingsjasje omlaag. Het shirt er onder was doorweekt. “Ahum… en jij beweert dat ik stink? Mijn T-shirt en short zijn ten minste nog blootgesteld geweest aan de frisse buitenucht, dame.” Ze keek me aan. “Kees, het is voor een dame uiterst ongemakkelijk als je alleen in T-shirt loopt. Dan vliegen je borsten zo op en neer. Ja, zelfs die kleintjes van mij. En over mijn benen: ik heb je al vaker gezegd dat die geen openbaar kunstbezit zijn. Jij mag ze zien, helemaal, maar de rest van de mensheid: nee. Terwij dat ze verpakt zijn in ...