Korfbal - 65 - Sex Verhalen

Korfbal - 65

... tot onze verbazing was weggeëbd. Ik liep naar hem toe en schudde zijn hand. Hij nodigde ons met een gebaar uit om naar beneden te gaan.

Toen we dat deden, kwamen we in een soort panorama ruimte. Boven ons zagen we de kop van een vuurtoren en om ons heen, via allemaal glazen panelen konden we genieten van het uitzicht.

Een derde van het uitzicht besloeg vaste land en de rest was bruisende zee.

Het was mooi; schitterend mooi en iedereen vergaapte zich er een paar minuten aan. Daarna nodigde onze ‘gids’ ons om verder af te dalen. Onze bagage was al weg en lag mogelijk zelfs al in onze kamers te wachten…

We kregen een rondleiding over alle vier verdiepingen, met kanonruimtes, munitiekamers, manschapsvertrekken, een bibliotheek en ‘restaurant’.

De manschapsvertrekken van toen, waren geschikt gemaakt als gastenverblijven.

We eindigden op het bovenste dek. In het verleden had dat een open verbinding naar de atmosfeer, maar sinds een tiental jaar zat er een stalen en glazen frame tussen. Die overkoepeling zorgde ervoor dat de weerselementen amper een rol speelden, maar daardoor echode alles enorm. Elke voetstap galmde door de ruimte.

Dat alles gaf een heel apart gevoel. Een beetje een beklemmend gevoel, alsof het een gevangenis was. Dat gevoel was vreemd, omdat er ook een pub was, net als ook een speelkamer met darts en verschillende biljarts. Ook waren er wat kleine hoekjes ingericht als bibliotheek of bordspelhoek. Toch, bleef het beklemmende gevoel bestaan. ...

... Het zorgde ervoor dat je altijd op je hoede was, dat je je niet aan een relaxt gevoel over kon geven. Ik merkte het ook bij de anderen. Ze keken wat schichtig naar alles om hen heen.

Onze ‘gids’ had alles laten zien wat er op zijn tour stond en we werden naar de slaapplaatsen gebracht. Dit hele bouwwerk was een wonderlijke samensmelting van een passagiersboot met hutten en een low budget, vreselijk kleine hotelkamer.

Ik was heel erg blij dat ik samen met Iris en Kyara een dubbel vertrek had. Dan hadden we ten minste nog wat plek voor onze bagage.

Ik vroeg me af wat de hoofdpersoon voor ruimte zou hebben, want… Tsja… Wij waren eigenlijk louter ‘artiesten’…

We richtten onze ‘hut’ / ‘kamer’ in en we pasten alle ornamenten op Kyara, want zij was de hoofdpersoon en alles moest blinken en schitteren. Kyara was beretrots toen ze met alle gouden versierselen rondliep. Ze wilde het per sé aan iedereen laten zien en terwijl ze zichzelf aan iedereen showde, bewonderde de verbijsterde bemanning van het fort haar geperfectioneerde lichaam. Kyara zelf werd opgewondener en rebelser door alle stimulansen van de kettinkjes over haar borsten en de klitkweller.

Ik zag het gebeuren en een blik naar Iris zei me dat zij op dezelfde manier dacht. Kyara liet zich leiden door de verfijnde tortuur van haar ‘harnas’. Alles van haar harnas was erop gericht om haar zinnen te prikkelen en het deed exact waar het eeuwen geleden voor ontworpen was.

Ze weigerde om het af te doen. Een normaal, ...