Korfbal - 65 - Sex Verhalen

Korfbal - 65

Vanaf 7 uur was er al veel activiteit in het hotel. Slaperige hoofden werkten ontbijtjes met koffie weg en er waren niet veel reguliere gasten die onze vrienden in hun schaarse kleding zagen.

Na het ontbijt ging iedereen naar de kleedruimte, waar ze door de styliste nogmaals gekleed werden in avondkleding. Het moest perfect zitten en dat was met de tape nog best een uitdaging, maar

Iris

en Roxan hadden er aardig feeling mee en hielpen de anderen.

Martijn en ik werden in een ‘billentikker’ gehesen en ik merkte dat mijn leren broekje er onder nogal krap zat, alsof mijn lul in de tussentijd gegroeid was… Ach, waarschijnlijk zou ik de pantalon niet lang aan hoeven hebben.

Om kwart voor negen was iedereen klaar.

Jill

had heel veel bondage gear meegenomen, maar ook ontsmettingsspullen en ijzerwerk om bondage op locatie uit te voeren. Daar had ze veel ervaring mee en het lukte haar om alles over de koffers van haarzelf en Minako te verdelen.

Ook de koffers van mij, Iris en Kyara waren flink zwaar. Die van Kyara woog veel omdat alle gouden ornamenten er in zaten. De zwepen, klemmen, trilapparatuur en allerlei andere handige dingetjes hadden Iris en ik verdeeld over de koffers.

Exact om negen uur kwamen er twee grote limo’s voorrijden. Dorpsgenoten zagen 10 mensen in de voertuigen stappen. Ik was blij dat we onze ‘gewone’ kleren aan hadden, zodat de mensen er niet al te veel acht op sloegen.

De bagage ging achterin en we vertrokken: over de A16 richting ...

... Rotterdam.

Toen we bij de afgezonderde helipad waren, kwamen er een stel stuwadoors die alle lading op de juiste manier in de heli propten. Daarna zeiden ze dat we allemaal in de heli mochten gaan en dat we een koptelefoon op moesten doen.

Ik had niet verwacht dat we allemaal in één enkele heli zouden passen, maar het was een enorm ding met luxe stoelen, vreselijk veel beenruimte en een enorm motorvermogen.

Dat laatste merkten we al direct bij het opstijgen: dat was geen enkele moeite; voor we er erg in hadden waren we al in hogere sferen.

Na anderhalf uur naderden we een drietal stippen in de zee. Bij nader inzicht waren het cirkelvormige bouwwerken, die net ten zuiden van het vaste land van Engeland waren gebouwd. Ik zag vanaf boven een naam, maar ik zag het te kort. Het leek op Spitsbergen.

We daalden schielijk en de wieken bleven draaien. De heli zou gelijk weer weg gaan.

Er kwamen mensen naar ons toe, die pijlsnel onze bagage uitlaadden. Zelf stapten we rustig uit en we klonterden samen, terwijl boven ons een reusachtige ventilator ons het spreken onmogelijk maakte.

De heli vertrok met een jankend geluid en daarna daalde de stilte neer. Ik keek om me heen en zag een kustlijn. Ik realiseerde me, dat ik op een kunstmatig eiland voor een kust was en bedacht dat het woord ‘seafort’ een daadwerkelijke betekenis had. Dit was een zeefort en was blijkbaar al in beeld als doel voor deze actie.

Ik keek om me heen en ik zag een man staan. Hij wachtte rustig ...