Mini - 172 - Sex Verhalen

Mini - 172

... met Fred en Wilma te kletsen, Kees. En ook met Wilma alleen. Even ‘meisjes onder elkaar”. Ze is een heel bijzonder mens. Pikt alles uit een conversatie op.” “Dat had ik al gemerkt, die nacht dat jullie lagen te slapen, schat. Een heel bijzondere vrouw. Maar er zit nog zo eentje naast me. En daarmee wil ik trouwen. Maar laat me nu even sturen schat; er ligt nog steeds behoorlijk wat sneeuw en op sommige stukken is het best nog glad.”

Inderdaad was het glad; op de brug bij Ewijk was een auto tegen de vangrail geschoven. De takelauto van een bergingsbedrijf stond er al bij. Reden temeer om het rustig aan te doen. Om Fred hoefde ik me geen zorgen te maken; zijn Landrover was minimaal net zo terreinvaardig als de Volvo. En na dertig minuten reden we de bekende poort in Malden door, de heuvel op. Toen uitstapten kwamen Tony en Rob uit de keuken.

“Welkom dames en heren. Gauw naar binnen, daar is het aangenamer!” In de keuken stampten we onze schoenen schoon en stelde Joline Fred en Wilma voor. “Pa, Ma, dit zijn Fred en Wilma, onze bruiloftsgenoten. Betere kun je niet treffen!” Er werden handen gegeven, Joline en ik kregen knuffels. Bengel was ook enthousiast en blij ons te zien. Bij Fred nam ze een wat afwachtende houding aan tot Fred knielde en haar aanhaalde. Toen ging de staart als vanouds kwispelen, net als bij Wilma.

“Jullie zijn zojuist goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Bengels.” zei Joline lachend. Tony keek Fred, toen hij opstond, onderzoekend aan. “Jij ...

... bent dus die ex-collega van Kees uit Afghanistan? Dan moeten wij jou bedanken, vriend.” Fred keek verwonderd. “Hoezo mevrouw?” Tony zei simpel: “Omdat jij hebt voorkomen dat Kees daar stomme dingen deed.” Fred begon te lachen. “Alleen dáár? Mevrouw, ik heb er nu ook al een dagtaak aan…”

Ik gromde. “Kijk jij een beetje uit, meneer van Laar en gooi je niet mijn hele, zorgvuldig opgebouwde imago van ‘de meer dan perfecte schoonzoon’ in scherven?” Hij knipoogde. “Ik zal me inhouden. ten slotte is het de bedoeling dat we hier een feest gaan vieren.” Tony knikte. “Zeker weten! En ik ben hartstikke blij dat Wilma en jij daar ook deel van uit gaan maken.” Fred bloosde. “Dank u wel, mevrouw Boogers.” Tony lachte lief. “En vanaf dit moment zouden wij graag zien dat jullie ons met ‘Tony’ en ‘Rob’ aanspreken. En nu naar de kamer, zitten. En op tijd bukken!” “Zijn we gewend, mevr… ehhh… Tony.”

Rob nam de koffie mee en vroeg: “Lekker koffie drinken, mensen. En vertel ondertussen een beetje wie jullie zijn. We hebben alleen nog maar onwaarschijnlijke verhalen over jullie gehoord uit de mond van die twee daar.” Fred hield het kort: vertelde iets over Afghanistan, zijn vorige werk bij Defensie en hoe hij bij DT terecht was gekomen. En Wilma vertelde iets over haar werk en besloot met: “En met jullie dochter heb ik ondertussen een hele goeie band. We hebben elkaar nog niet ‘uit de shit gehaald’, zoals de heren plachten te zeggen, maar Joline en ik zitten op één lijn.”

“Hohoho mevrouw ...