Mini - 172 - Sex Verhalen

Mini - 172

... me ondeugend aan. “Dan zal de chef productie nog een aantal uren moeten wachten, schat. Tot vanavond, als de eerste bestelling de deur uit is. En de tweede. En misschien wel de derde. Hij heeft veeleisende klanten hoor!” Ik knikte en streelde Joline’s schouders. “Da’s prima, maar die klanten moeten wel snel komen, anders is deze productiebatch over de uiterste houdbaarheidsdatum heen. En dat is zonde…”

Ze boog zich naar me toe. “Dan stel ik voor dat de magazijnmeester de handel maar een beetje gaat koelen. Zet de thermostaat in de magazijnen maar op -5 graden, oftewel: ga maar in je nakie buiten staan.”

Een zoen volgde. “Echt niet mevrouw. De buren van Fred en Wilma zouden in opperste staat van verwarring raken als ik in m’n naakte torso in hun achtertuin paradeer, ben jij gek…” “Hé, klefnekken! Jullie hadden je nuttig kunnen maken door de tafel alvast te dekken, verdorie!” De bas van Fred klonk vlak achter ons en we schrokken.

“En naakt door mijn mooie tuin paraderen? Met dit weer? Ben jij stapelgek geworden of zo?” Joline keek hem aan. “Hoe lang sta jij daar al, Fred?” Hij grijnsde. “Lang genoeg om te horen dat jullie vanavond leuke dingen gaan doen, omdat je anders ‘plop’ hoort…” Ik schoot in de lach, maar Joline kneep haar ogen samen. “Plop?” “Laatste rimpels en zo, schat…”

Ook Joline moest lachen. “Oh ja… Maar Fred, ik vraag je nogmaals om andere schoenen aan te doen. Dit is héél slecht voor onze communicatie. Als we denken dat jij binnen de kilometer bent, ...

... kunnen we geen intieme gesprekken meer voeren en elkaar vertellen hoe lief we elkaar vinden en zo.” “Hé

Jolien

, hoezo niet? Kees en ik zijn buds, Wilma en jij zo ongeveer ook, dus… En what happens in Rhenen, stays in Rhenen. Gaat écht niet richting Gorinchem, hoor.” Joline stond op en omhelsde Fred. “Dank je wel, dwaas. Je bent een heerlijke, maffe vriend.”

“Helemaal mee eens!” hoorden we op de trap. “Vooral het deeltje ‘maffe’. Goedemorgen allemaal! Hoe hebben jullie geslapen?” Wilma kwam de kamer in. “Ohlala… Mijn grote beer in de handen van de blonde feeks van Gorinchem. Kees, dan moeten wij ook maar…” Ze liep op me af en sloeg haar armen om me heen. “Hé, da’s wel lekker. Even op m’n eigen niveau zoenen!” Ze kuste me op m’n wangen en ik werd een beetje rood. Joline zag het. “O gut… Wilma, mijn vriendje is een beetje verlegen geworden!” Beide meiden giechelden. “Sorry, maar ’s morgens zo vroeg door een andere vrouw gezoend te worden ben ik niet gewend. Dan komt de verlegen, vrouw-onvriendelijke Kees weer boven.”

Ik gaf Wilma drie zoenen op haar wangen. “Goeiemorgen schoonheid. Lekker genoten van jullie thee?” Ze knikte en omhelsde Joline. “Lekker. Mogen jullie vaker doen.” Ze giechelde even. “De ochtend na onze bruiloft bijvoorbeeld.” “Mooi niet”, baste Fred. “De ochtend na onze bruiloft worden wij gewekt door een vriendelijk klopje op de deur gevolgd door: “Goedemorgen meneer en mevrouw van Laar! Roomservice. Mogen wij binnen komen?” En dan gaat de deur open en ...