1. Mini - 172


    Datum: 4-8-2022, Categorieën: Romantisch Auteur: Keith, Bron: Opwindend

    ... waren en zo…” Fred keek me triest aan. “Hoor je dat? Verraden door je eigen vriendin. Kom! Jij wilde toch zo graag F16-piloot zijn? Mee naar boven dan! Dames, als jullie ons missen: Wij zitten op dertigduizend voet!” Een snelle zoen van Joline en we gingen naar boven. “Zo meneer de piloot… Laat je kunsten maar eens zien!” Even later ‘vloog’ Fred boven Friesland. Hij was ‘opgestegen’ vanaf de vliegbasis Leeuwarden. De drie schermen gaven prima beeld van de omgeving waar hij vloog en Fred bestuurde de simulater alsof hij zelf piloot was. Toen hij na een halfuurtje het ding uitzette liet hij me wat technische details zien van de simulator.
    
    “Ik heb heel veel hulp gekregen van een maatje van de Luchtmacht met de inrichting van de cockpit. Maar de software heb ik zelf gedaan; Flightsimulator van Microsoft omgebouwd en alle output van de diverse meters zichtbaar gemaakt op de meters in de cockpit, in plaats van op de schermen. En de cockpit zelf heb ik maar wat ruimer gemaakt, anders paste ik er niet in.” Hij keek trots. Ik schudde mijn hoofd. “Man… Dit is goud waard!” Hij grijnsde. “Dat klopt.” Hij wees. “Je hebt gezien hoe het moet; nu jij!” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, man. Zelfs bij het taxiën stort ik al neer.” Hij haalde z’n schouders op. “Dan zijn hooguit een paar bits en bytes gecrasht…” Kort en goed: even later zat ik in de cockpit te zweten. En na drie keer neerstorten vond ik het welletjes. “Fred, dit is best wel leuk en zo, maar hier moet je tijd voor nemen. ‘Even’ ...
    ... een rondje vliegen ga ik niet fiksen.”
    
    Hij glimlachte. “Ik heb ondertussen zo’n 800 uur in dit ding gezeten, Kees. Iets meer ervaring. Kom, we gaan eens kijken of de meiden al terug zijn. Dan drinken we nog een kop koffie en gaan we richting Malden.” Beneden was het nog stil, maar toen we met de koffie bezig waren kwamen Wilma en Joline bepakt en bezakt binnen.
    
    “Zo dames… Nog wat leuks gekocht?” “Ja. Aardappelen, groenten, vlees, wat kruiden en koekjes voor de rest van de week”, zei Wilma droog. Joline lachte liefjes toen ze me een zoen gaf. “En er is hier een hele leuke lingeriewinkel, Kees…” Ze hield een tasje omhoog. “Oh, da’s interessant. Laat eens zien!” Maar net als in Caen werd het tasje snel buiten mijn bereik gehouden. “Nee meneer. Mijn lingerie…” Verder kwam ze niet. “… wordt alleen maar aan een select gezelschap getoond. Jaja, ik weet het, schat,” Wilma gniffelde en hield een anders tasje omhoog. “En dat geldt ook voor mijn lingerie, Fred van Laar.”
    
    Hij keek me aan. “Nou ja, dat wordt dan wachten op de bruidsnacht, makker.” Ik knikte droevig en Joline snauwde: “Over mijn lijk, Fred. Zelfs in onze gezamelijke bruidsnacht ga jij mijn lingerie niet aanschouwen, ben jij gek.” We grinnikten samen. “Kom dames; met of zonder lingerie: we hebben koffie gemaakt. En daarna richting Malden, dat kasteel van de familie Boogers eens inspecteren.”
    
    Een half uur later zaten we in de auto, met de auto van Fred achter ons. Joline legde een hand op mijn been. “Heerlijk om zo ...
«1...345...15»