Mini - 179 - Sex Verhalen

Mini - 179

... Ze keek me aan. “Verhip, ja…”

Ze lachte even. “Weinig veranderd dus.” Ik kuste haar. “En daar ben ik best we blij mee, Joline.”

Ze leunde tegen me aan. “Kees…” Ik keek in haar ogen en zag nog steeds twijfel. “Jij bent er nog niet klaar voor, schat?” Ze legde haar hoofd in mijn nek en ik voelde een paar tranen.

“Nee… Ik mag Fred en Wilma enorm, maar de gedachte dat ze achter één deur liggen… Dan slaat bij mij alles op slot. Ondanks mijn grote mond… Sorry, lieverd.”

Ik streelde haar rug. “Ik ben blij dat je het zegt, schat. Dat heb ik liever dan wanneer ik met een opblaaspop in bed lig en probeer te vrijen. Het moet sámen leuk zijn, weet je nog?” Ze knikte, snufte nog een paar keer en keek me toen aan.

“Morgen, schat. Dat beloof ik je. Dan zal ik…” Ik legde een vinger op haar lippen. “Sssst…. Verras me morgen maar. Nu poetsen we netjes onze tandjes, dan doe je die deur naar de slaapkamer open en kruipen we lekker tegen elkaar in ons lekkere bedje. Ik ben best moe, zou nu ook niet meer op volle kracht de liefde kunnen vieren, Jolien.”

Ze kuste me heel zachtjes. “Je bent lief. Ik hou van je.” Even later liep ze voor me uit de slaapkamer in. “Even een ander ...

... nachtgewaad aantrekken, schatje, anders bespring ik je alsnog.” Ze liep nog in haar sexy onderjurkje met haar panty aan. Joline gniffelde. “Tja… Dat is een te groot risico. Willen we niet.”

Ze kleedde zich uit op haar slipje na en trok toen een lang slaapshirt aan. Daarna kroop ze naast me in bed en sloeg haar armen om me heen. “Ik hou van je, Kees Jonkman. En dat ga je morgen merken. Ze maar tegen de chef productie dat het management 120 procent inzet eist vannacht.”

“Daar zijn ze al lang mee bezig schat. Ook mijn chef productie kan goed anticiperen op de vragen in de markt.” “Slimme vent. Zou economie moeten gaan studeren…”

Een lange kus volgde en toen deed ik het licht uit. “Lekker slapen, Jolientje.” Jij ook Kees. En Balou.” Een grom klonk. “En wie moet er weer op een stoel proberen te slapen? Heb jij dat wel eens geprobeerd, Jolientje?” “Jawel hoor. Als de college’s heel saai waren. Lukte prima, dus niet miepen, beer.”

Vijf minuten later lag Joline rustig en regelmatig te ademen, ten teken dat ze sliep. En door de deur hoorde ik héél zachtjes het gezaag van Fred.

De twee mensen die me het dierbaarst waren… Elk op een heel andere manier. Ik glimlachte.