Mini - 179 - Sex Verhalen

Mini - 179

... werk.

Om elf uur hoorde in Fred aankomen op de gang. Dreun,dreun, dreun… “Hé Kees… kom ik gelegen?” “Dat hoef jij nooit te vragen, Fred.” Ik sloot de deur achter hem. “Zo. Even rust voor de dames van het Backoffice?” Hij grijnsde gevaarlijk.

“Ja, vast. Maar waar ik voor kom, Kees… Die overste Zondervan. Werkt bij bureau Reservisten van de Landmacht. Aangesteld als een soort militair headhunter. Zoekt naar reservisten met speciale capaciteiten…” Hij grijnsde wéér. “En laat ik nou toevallig vandaag de vacaturebank van Defensie even bekeken hebben… Men heeft behoefte aan goed opgeleide ICT-ers, zeg maar 'witte hackers', elektrotechnisch ingenieurs en nog een paar andere specialisten… Liefst met militaire ervaring en missie-ervaring…”

Ik moest even zitten. “Fred… Als fulltimer?” Hij schudde het hoofd. “Nee. Die man is op zoek naar potentiële reservisten. Defensie ondergaat momenteel een ‘brain-drain’. Mensen rennen de poort uit, omdat ze buiten de kazerne meer kunnen verdienen.

Lui zoals jij en ik: universitair opgeleid ICT-er en welke rang had ik? Sergeant-majoor. En wanneer ik adjudant zou worden wist niemand. ‘Sergeant-majoor, je mag in je handjes knijpen dat je op kosten van Defensie je Master mocht halen.’ Een of andere oetlul van personeelszaken heeft dat ooit letterlijk tegen me gezegd… Op m’n bul-uitreiking! Ik had heel veel zin om hém eens met die ‘handjes’ te knijpen. En jij? In feite hetzelfde, behalve dat je vóór je studie wegging…”

Ik keek ‘m aan. ...

... “En nu, Fred?” Hij keek gemeen. “Ik heb de functies even doorgenomen, Kees. De kandidaten worden bij gebleken geschiktheid aangenomen in de rang van… majoor.” Ik leunde even achterover. “Okéééé… En hoe werkt dat dan? Moet je, net als bij de Nationale Reserve, één avond per week je lesjes volgen en één zaterdag per maand oefenen? Ik heb er geen zin in om avondjes te vullen met wapenleer Colt les vijf.”

Hij schudde zijn hoofd. “Nee. Men doet dit anders. Je wordt opgeroepen als men je écht nodig heeft, en dat is 9 van de 10 keer voor een missie of een civiele steunverlening. Maar die missie ga je in als ‘kameraad-specialist’. In het missiegebied de mensen dáár helpen op jouw vakgebied, dus niet met het mes tussen de tanden voorwaarts. Nee, je wordt een adviseur-in-een-groen-pak-met-vlekkies. En uiteraard zo links en rechts een cursus volgen, maar dat geschiedt overdag. Moet de werkgever ook de gelegenheid voor geven.”

We keken elkaar aan. “Hoe sta jij in de wedstrijd, Fred?” Hij bleef grijnzen. “Ik zou het een wereldstunt vinden, Kees om sommige lieden weer eens onder ogen te komen, maar dan met een balk en een ster op m’n schouders… Maar da’s één; stiekem mis ik het militaire leven wel een beetje.” Hij keek me scherp aan. “En dat is bij jou niet anders, vriend. Ik praat af en toe wel eens met Joline.” Ik knikte. “Dat verwondert me niets. Die meid weet meer van mij dan ikzelf…”

Even was het stil, toen zei Fred: “Kees, ik denk dat jij of ik binnenkort telefoon krijgt. Met ...