Mini - 179 - Sex Verhalen

Mini - 179

Vrijdag… The usual boring day at the office… Nou ja, wél met een lekker slot: dansles! Voor de vorm mopperde ik er regelmatig over tegen Joline, maar ondertussen vond ik het écht leuk. Niet alleen om samen met Joline nieuwe dingen te proberen, maar…

De cursisten die er toch niet zoveel voor voelden waren ondertussen afgehaakt en de mensen die het écht leuk vonden waren overgebleven. Ondertussen een stuk of 30. De ambiance was mooi, de sfeer prima… En Carlos en Juanita deden het uitstekend. Geen ‘heilig moeten’, maar de lessen verliepen op een leuke manier. Lekker ongedwongen, af en toe een grap er tussendoor…

En samen met Rob, Ton, Melissa en Clara was het al gezellig, maar sinds februari deden Fred en Wilma ook mee. Het was de eerste keren vreemd om met Wilma te dansen. Zij was net zo’n beginner als ik in November geweest was. En soms kon ik háár en Joline Fred coachen tijdens de wisseldans. Ondertussen hadden ze het beiden aardig opgepakt en deden ze leuk mee. Maar goed… Eerst nog een dagje naar Gorinchem.

Tijdens het ontbijt zei Joline: “Ik heb je gisteravond niet meer aan het werk hoeven zetten, Kees. Dat viel me mee!” Ik snoof. “Há! Drie minuten nadat je het licht uitdeed snurkte je al, dame. Een uurtje later lag ik er over te denken om je maar eens wakker te maken en die vermoeiende spelletjes van je uit te proberen, maar…”

Ze onderbrak me. “Niks ervan, leugenaar! Een halfuurtje nadat we gingen slapen werd ik wakker omdat jij je met bruut geweld ...

... omdraaide; een seconde daarna lag je het Amazone regenwoud weer om te zagen. Je liegt dat je zwart ziet, Kees Jonkman!”

Ik legde een hand op de hare. “Klopt, schoonheid. Na jouw… ahum… motiverende preek sliep ik een paar minuten nadat jij in dromenland was aangekomen. Dank je wel daarvoor.” Ze knipoogde. “Werken goed hé, die bedreigingen van mij?”

Eenmaal in de auto vroeg ze: “Ga jij Fred vandaag aan het werk zetten om eens te kijken naar die collega van Greet?” Ik gromde. “Nou, ik ga ‘m niet aan het werk zetten, hoor. Ik zal heel aardig aan zijn chef vragen of hij daar even tijd voor mag maken, oké?” Een giechel klonk. “Je leert het al, Kees. Goed zo, jochie.”

Ik mopperde: “Alsof ik Tony hoor, verdorie…” Meteen daarna klonk er een vastbesloten: “Vijf pushups, meneertje!” Ik zuchtte demonstratief. “Nu?” Dan liggen we in de berm, schatje.” “Straks, in Gorinchem. Eikel.” Ik legde een hand op haar knie. “Tijdens het sporten, tussen de middag.”

Om iets voor half acht liepen we naar binnen. En terwijl we in de koffiecorner stonden kwam Fred ons gezelschap houden. “Ik kom straks even langs, Kees. Heb wat research gedaan.” Ik knipoogde. “Fijn, makker. Na tien uur graag. Eerst even een teambespreking.” En die bespreking ging minder vlot dan ik gehoopt had. Het project bij Damen zou wat meer uren kosten dan we oorspronkelijk gedacht hadden. Het was even puzzelen voor ons allemaal, maar uiteindelijk kwamen we er uit. Met een goed gevoel ging ik naar m’n eigen bureau en aan het ...