Mini - 164 - Sex Verhalen

Mini - 164

... dame en heren musici zich niet moeten volstouwen; Da’s mooi, dan hebben wij meer.” “Dat gold alleen voor de zangeres en bugelist, Joline”, bromde Hendrik. “Wij organisten hebben een windmachine die het zware werk doet.”

Een meesmuilende blik van Wendy volgde. “Hendrik Zwart, je bent een luilak. En je tante ook.” “Hé dametje… Morgenochtend hanteer ik ook de bugel hoor. Als jij je waarschijnlijk nog een keertje omdraait. Niks luilak.” Greet draaide zich naar ons om. “Om zeven uur morgenochtend loop ik met de Fanfare Bereden Wapens door Vught. Zoals elk jaar op kerstmorgen.” Ik boog. “Jij hebt inderdaad een veeleisend programma, Greet. En de rest van de kerstdagen?” “Om elf uur een echte ‘Kerstmis’ in de St. Jan in Den Bosch, ’s avonds een concert met de fanfare in Breda en op tweede kerstdag een concertje voor de Rotary in Uden. Gelukkig redelijk in de buurt allemaal; vorig jaar reed ik met Kerst meer dan 700 kilometer in 2 dagen.”

Ze keek naar Joline. “En daarom ben ik hartstikke blij met dit diner. ik word gereden, hoef niet te koken of uit de muur te eten en het gezelschap is ook wel te pruimen.”

We lachten en Joline zei: “Het feit dat je hier kon eten heb je in eerste instantie aan die vent met die bugel te danken, hoor.” “Tja, een zwak momentje", zei ik, "Heb ik wel eens last van. Maar… De dames en heren musici moeten zich zo langzamerhand gaan omkleden. Het is acht uur en ik wil nog wel een paar puntjes verfijnen. Greet en Wendy, jullie kunnen je omkleden en ...

... optutten in de grote badkamer. Joline, wijs jij hen de weg even? Hendrik, jij kan met mij mee.”

Ik had ’s middags mijn pak al op een van de logeerkamers gelegd en Hendrik had een koffer bij zich. “Als je wilt, kun je nog even douchen, hoor.” Hendrik schudde zijn hoofd. “Niet nodig.” Ik dook wel even onder de douche; stiekem was ik best aan het zweten geweest. Fris kwam ik er onder vandaan, schoor me even, droogde me verder af en kleedde me aan. Blauw pak, rode stropdas… Hé, m’n veteranenspeld op het pak! Die zat er ’s middags nog niet op, dat wist ik zeker. Joline… “Ik ben er klaar voor, meneer Zwart!” Hendrik grinnikte. “Ik ook, meneer Jonkman. Ben héél benieuwd hoe mijn schatje er uit ziet, vanavond.”

Ik keek hem aan. “Dat kan ik me voorstellen. Hoe lang hebben jullie een relatie?” “Een half jaar, Kees. En als het aan mij ligt de rest van ons leven.” “Hmmm…. Bekend gevoel, makker. Wij zijn ook een half jaar bij elkaar.” Hij keek me aan. “Maar jullie gaan over een half jaar al trouwen… Zo ver zijn wij nog niet.” Ik knikte. “Begrijp ik. Wendy zit in het eerste jaar conservatorium… En jij?” “Ik in het derde jaar. In Utrecht. Wij moeten nog even, voordat er een goede basis is om te trouwen.” Ik knikte. “Verstandig. Kom, we gaan de beide dames eens bekijken. Tenminste… Als ze gereed zijn met hun outfit. Afgaand op de ervaring van een aantal dagen geleden, kan dat bij jouw liefje nog we even duren." Hij gniffelde. Greet en Wendy waren nog niet te zien in de kamer. Ik liep naar ...