Mini - 160 - Sex Verhalen

Mini - 160

... even op en zet het ding uit. Ga maar even in een stoel zitten.” Ik sloeg alle bestanden op en sloot af. “It’s all yours, sir.”

Hij haalde de stekker uit het stopcontact, opende de systeemkast en ging met een busje gecomprimeerde lucht en een kwastje aan de gang. Plotseling stokte hij zijn werkzaamheden. Een paar seconden stond hij doodstil. Toen ik zag waar hij naar keek moest ik inwendig grinniken. Aan de zijkant van mijn bureau stond de foto van Joline en mij samen op het balkon, tijdens ons eerste weekend gemaakt. Ai… Waarschijnlijk een diepe kras op de puberziel van Freek veroorzakend. Ik kreeg een beetje medelijden met ‘m.

“Iets niet in orde, Freek?” Hij kreeg een rode kop. “Ehhh…. Nee hoor…” Ik stond op en deed de deur dicht. “Geschrokken? Ik had jullie gisteren toch al verteld dat mevrouw Boogers mijn vriendin is?” Hij keek omlaag. “Wij dachten dat u een geintje maakte…” “Kom even zitten, makker.” Ik trok een stoel voor hem bij.

“Jij bent nogal onder de indruk van mevrouw Boogers?” Hij knikte, zijn ogen neergeslagen. “Dat kan ik me voorstellen, want dat ben ik ook. Ik neem het je niet kwalijk. Maar ik ga je wat vertellen: afgelopen weekend hebben wij trouwringen gekocht. Ergens in Mei of Juni gaan we trouwen. En daar zijn we allebei bijzonder blij mee. Misschien is er nu een droom in honderd stukjes geklapt, maar troost je: je bent in goed gezelschap. Op de middelbare school én op de universiteit ben ik óók ontelbare keren verliefd geweest. Zonder dat het ...

... meisje in kwestie het wist.

Ook ik heb ’s nachts kwaad en gefrustreerd op mijn kamer lopen spoken omdat dat mooie meisje me niet zag staan van de mist of omdat ze verkering had of kreeg met een ander. Dat hoort er nu eenmaal bij. Onderdeel van de harde leerschool die ‘leven’ heet. En ja, da’s makkelijk gezegd met zo’n knappe vriendin, maar besef goed: tot een half jaar geleden stond ik bekend als ‘de eeuwige vrijgezel’. Dus het kan nog even duren tot je de ware tegenkomt.”

Ik keek hem aan. “En als je die tegenkomt, beste Freek: gá ervoor. Je moet geen spijt krijgen van dingen die je gedaan hebt; je moet spijt krijgen van de dingen die je niet gedaan hebt.” Hij keek me nu voor het eerst recht aan. “Dank u wel, meneer.” Ik knipoogde. “En hoe gaat het nu met je zus?” Hij grinnikte voorzichtig. “Die is héél stil aan het werk. Met meneer van Laar naast zich.” Ik beperkte me tot een uiterst neutraal: “Oké. En nou die computer, Freek. Ik wil zo meteen weer aan ’t werk!” Even later was de systeemkast aan de binnen- en de buitenant weer spic en span. “U kunt weer aan het werk, meneer!” “Dank je wel, Freek. See you!”

Toen hij weg was gaf ik mezelf een denkbeeldig schouderklopje. Zo. De jongen weer netjes op het paard geholpen… Om half vijf liep ik de groepsruimte in. “Henry, jij houdt mij gezelschap vanavond?” Hij keek zuinig. “Nou, tot op zeker tijdstip… ja. Daarna ruil ik je toch écht in voor An, hoor Kees.” Ik keek hem aan. ”Ik geef je groot gelijk.” Henry grinnikte. “Om half ...