Mini - 160 - Sex Verhalen

Mini - 160

Beste lezers. Het heeft even geduurd voor dit deel uitkwam. Sorry, maar werk gaat nu eenmaal voor hobby. En als je je laptop thuis moet laten, wordt schrijven wat moeilijk. Maar goed, ik ben weer terug, dus 'Mini' gaat weer verder.

De volgende ochtend begon zoals ik al een beetje verwacht had. De wekker liep af, we werden wakker en drie seconden daarna hoorde ik een hartgrondig: “Gatverdamme!” naast me.

Joline

kwam overeind. “Kees! Hebben wij…” “Wij zijn gisteren, nadat we de eerste keer lekker gevreeën hebben, al knuffelend in slaap gevallen, schat. Ik lag lekker achter je en na tien minuten lag je zachtjes te snurken. En nee, dan ga ik je niet wakker schoppen en onder de douche sleuren.” Ik kuste haar. “Maar… Goedemorgen, lieve schat. Lekker geslapen?” Ze bromde. “Ja. Alleen het wakker worden…” Ik grinnikte. “Hee meisje… Je bent naast mij wakker geworden. Da’s toch heerlijk?” “Niet als er van alles tussen m’n benen plakt, Kees. Douchen!”

Ze ging het bed uit, in één lijn richting douche. Ik volgde, nadat ik het bed had verschoond. Joline was er al onderuit. “Dat voelt een stuk beter, Kees… Bah, ik stónk!” Ik knuffelde haar. “Je rook naar onze liefde, schat…” Een smerige blik was het antwoord en ze wees naar de douche. “Jij ook! Nú douchen!” Ze glimlachte even. “Als je gedouched hebt, bedank ik je wel voor gisteravond, liefje…”

Ik douchte snel, schoor me en kleedde me aan. Joline kwam even later de kamer in, gekleed in een strakke lange broek met hakjes er ...

... onder en een mooie witte coltrui. “Nee meneer, geen kort rokje vandaag. Freek zou flauw kunnen vallen.” Ik gniffelde. “Nu niet zeker… Schat, je ziet er weer heerlijk uit.” Ik gaf haar een zoen. Na het ontbijt pakten we de sportspullen en onze lunchpakketten in en om half zeven reden we weg.

“Ik ben benieuwd hoe

Meike

zich vandaag gaat voelen onder het gezag van

Gonnie

,

Denise

,

Erika

en Fred.” Ik gniffelde. “Wellicht dat de juffrouw ernstig terug gaat verlangen naar de relatieve veiligheid van het klaslokaal.” Joline haalde haar schouders op. “Met haar hoef ik me ten minste niet te bemoeien, Kees.” Ik blééf gniffelen en ze zag het. “Wát?” “Jij moet zorgen dat je nieuwste bewonderaar hard aan de slag gaat, schat.” Ze trok haar schouders op. “Da’s niet zo’n kunst, Kees. Eén glimlach en hij vliegt voor me."

In Gorinchem, bij de koffiehoek zagen we Frits binnenkomen. In zijn kielzog z’n nageslacht, met weekendtassen. Zoonlief had er duidelijk zin in; dochterlief liep verveeld op haar mobiel te kijken. Joline liep naar het meisje toe. “Meike, vandaag werk je voor het Backoffice. Gonnie zal je zo meteen wel even wegwijs maken. Volgens mij hebben wij wat klussen die jou wel liggen… Je had toch economie in je vakkenpakket?” Het meisje knikte. “Mooi. Dan kunnen we je kennis gebruiken. Loop straks maar met Gonnie mee. En alvast dank je wel voor je hulp!”

Ze gaf Meike een glimlach die de ijskap van de Noordpool zou kunnen laten smelten.

Toen wendde ...