1. Mini - 160


    Datum: 3-1-2022, Categorieën: Romantisch Auteur: Keith, Bron: Opwindend

    ... Joline zich naar zoonlief. “Freek, kun jij om half acht even bij mij op kantoor komen? Ik heb voor jou ook een klus op jouw vakgebied.” Weer die glimlach van oor tot oor en Freek kreeg een kop als een boei. “Graag, mevrouw Boogers.” Ik draaide me naar de koffie-automaat toe om niet in de lach te schieten en tapte een tweede kop koffie. Daarna vluchtte ik mijn bureau binnen.
    
    Angelique
    
    en
    
    Marion
    
    kwamen even later achter me aan en deden de deur dicht. We keken elkaar aan en proestten het uit. “Arme knul… Die droomt vannacht vast héél prettig”, hikte Marion. “Als een baksteen gevallen voor de charmes van Joline…” vulde Angelique aan. “Heb ik ten minste een lotgenoot in dit gebouw”, zei ik met een zielige blik op m’n gezicht. “Ga maar eens met die knul praten over de voor- en nadelen van mevrouw Boogers, Kees. Wedden dat hij héél selectief gaat luisteren?” Ik lachte. “Kom dames. Geen pretjes ten koste van vriend Freek. Aan het werk. Jullie ten minste verlost van Meike. Straks gezellig naar Mariëtte!” Angelique keek zuinig. “Benieuwd wat die nú weer voor gekke opdrachten geeft…”
    
    De ochtend ging snel; ik was meer in de groepsruimte dan op m’n eigen bureau. Hier een aanwijzing geven, dáár een paar collega’s helpen of sturen… Echt zo’n ochtend waarvan je zegt: ‘wat heb ik in feite gedaan?’, maar ondertussen best druk. Kwart voor twaalf kwamen de weekendtassen te voorschijn en kleedden we ons om. In de hal werd het wat drukker:
    
    Miranda
    
    ’s team was nu helemaal ...
    ... compleet, Backoffice, Theo en de piraten. En Meike en Freek.
    
    Joline hield appel en besloot met: “Oké mensen… Een stevige looppas richting fitness. Mij volgen en… bijblijven! Fred, Kees jullie zijn veegwagen.” We keken elkaar aan. “Hebben wij weer…” en grinnikend hobbelden we achter de meute aan. Een aantal mensen uit Miranda’s team hadden moeite bij te blijven. “Sodeju… Rent ze altijd zo hard, Kees?” Fred antwoordde voor mij. “Ja, natuurlijk. Om maar uit de handen van Kees te blijven…”
    
    Ik grinnikte. “En ze zwemt nog veel sneller. Een dolfijn is er jaloers op.” We renden de fitness in, rechtstreeks naar de zaal.
    
    Mariëtte was kort en bondig. “Goedemiddag. Een paar nieuwe gezichten… Dat is goed. Welkom. Ga langs de lange kant van de zaal staan, rug tegen de muur. Nú!” Iedereen sprintte, behalve… Freek en Meike. Mariëtte was bikkelhard. “Jullie twee: allebei tien pushups… Nú!” Freek dook naar de grond, Meike bleef staan, een ongeïnteresseerde blik op haar gezicht. “Doe het zelf…” Mariëtte verblikte of verbloosde niet. “Goed hoor. Als jij dat wilt? Maar dan doe jij met me mee! Evenveel keer als ik.” Ze keek Meike aan. “Húp, op de grond. Nú!” Langzaam ging het meisje liggen en Mariëtte begon te tellen terwijl ze zich opdrukte.
    
    Henry keek naar Angelique: die gingen ook op de grond. Ik volgde, evenals de rest. Even later drukten we ons allemaal op, in het tempo wat Mariëtte aangaf. Bij de veertiende keer kwam Meike niet meer omhoog. “Ik kán niet meer…” Een zijdelingse blik van ...
«1234...8»