1. Mini - 160


    Datum: 3-1-2022, Categorieën: Romantisch Auteur: Keith, Bron: Opwindend

    ... heel even stil als ik iets rook, voelde of hoorde.
    
    Op een gegeven moment rook ik Joline’s deodorant en hield ik in. Ik voelde een luchtstroom over mijn linkerarm en week uit naar rechts. Fout. Ik maakte contact met iemand en we bleven staan. Shit. Een minuut daarna zei Mariëtte: “Oké mensen, de blinddoeken mogen af. Blijf staan waar u staat.” Ik keek om me heen. Er was slechts één persoon nog alleen: Angelique.
    
    De rest stond in paren bij elkaar en er was zelfs een clubje van vijf personen. Ik had contact gemaakt met Denise. “Sorry Kees…” Ik kan met hetzelfde gemak sorry tegen jouw zeggen, dame. Jij hebt ook zo’n magnetische persoonlijkheid…” Ze giechelde. “Jaja… Leg dat maar eens uit aan mijn chef.”
    
    Mariëtte zei: “Oké mensen, goed gewerkt. Het duurde iets meer dan vier minuten tot Angelique alleen door de zaal liep. Dat heb ik wel eens anders gezien. Netjes. Kom even om me heen staan.” Ze vervolgde: “U bent nu vier keer bij me geweest. En wat ik zie, daar word ik héél vrolijk van. Een club die enorm veel teamspirit heeft. Toen deze jongedame zich net twintig keer moest opdrukken, deed u meteen mee. Dát is exact wat ik wilde bereiken in deze weken. En dat is gelukt. Joline… Komen jullie na de vakantie terug?”
    
    Joline wees naar Theo. “Moet je aan hem vragen… Hij betaalt de rekening!” “Meneer?” Theo gromde. “Als je me nog een keer ‘meneer’ noemt, druk je jezelf nog maar een keer of twintig op, Mariëtte. En als antwoord op je vraag: Ja, natuurlijk komen wij hier na de ...
    ... vakantie terug, verdomme. Dit is goud waard.” Mariëtte reageerde met vijf opgestoken vingers en een naar beneden wijzende wijsvinger en Theo ging braaf z’n push-ups doen.
    
    Toen hij opstond zei hij droogjes: “Bij nader inzien echter…” Hij werd uitgelachen en Mariëtte deed mee. Wéér viel me het contrast op. Tien seconden daarvoor was ze de uiterst veeleisende alziende fitnessinstructrice, nu stond er een giechelend meisje van iets meer dan twintig jaar…
    
    “Dank jullie wel. Ook ik heb er van genoten om jullie les te geven. Fijne feestdagen, geniet ervan en ik zie jullie de tweede week van Januari graag hier weer terug. Joline neem jij ze mee?” “Nee, Mariëtte, nog even niet…” Joline liep naar de zijkant van de zaal en pakte iets uit haar trainingsjasje. “Dit is voor jou, als dank voor deze lessen: een kerstcadeautje van DT. We hebben er, tussen het gevloek door, van genoten en komen heel graag terug.” Ze gaf een klein pakje en drie zoenen aan Mariëtte. Die bloosde en wij applaudisseerden. Toen het weer een beetje stil was, zei Mariëtte simpel: “Dank jullie wel. Het genoegen was ook aan mijn kant.”
    
    Even later liepen we in een licht looppasje terug naar DT. Na de douche en de lunch gingen we weer aan het werk. Halverwege de middag kwam Freek schuchter mijn bureau binnen. “Meneer…” Ik keek op. “Hoi Freek. Wat is er aan de hand?” “Niets meneer, behalve dat ik alle computers moet nakijken en schoonmaken. Komt dat gelegen?” Ik knikte. “Als je twee minuten hebt… Dan sla ik de boel ...
«1...345...8»