Mini - 126 - Sex Verhalen

Mini - 126

... gevoelskant.” Ik zweeg even en Joline lachte zachtjes. “Pech voor jou dat ik zo goed kan graven…” “Plaaggeest”, bromde ik. We liepen rustig weer richting huis. Ik liet Joline los. “Even Ma checken.” Joline greep me weer vast. “Dat doen we samen, Kees.” We liepen naar Pa en Ma. “Gaat ‘ie weer, lieve moeder?” Ma keek ons aan en knikte. “Goede herinneringen, jongens. Droevig? Ja, maar goed. En Kees: ik wil erbij zijn als je voor Heleen speelt.” Ik knikte. “Begrijp ik. En ik wil dat niet bij ons thuis doen; ik denk dat ik iets anders ga regelen. Op ongeveer dezelfde manier als destijds in Duitsland: kerk, orgel erbij en dan de bugel.” Ma knikte. “Prima plan.”

Een paar minuten later stonden we voor de voordeur. “Zo mensen… Schoenen schoonstampen, binnen de schoenen uit en rechtstreeks naar boven. Morgenochtend vanaf half tien staan de ontbijtspullen klaar. Tony en Rob: op de logeerkamer hebben jullie warm en koud water, maar wij hebben maar één badkamer, dus als je wilt douchen, doe dat dan kort, maar hevig. Anders staan er anderen boos op de deur te bonken. Onze dochters zijn daar erg goed in…” Melissa giechelde en Tony draaide zich naar haar om. “Liefje, mijn Rob en ik slapen morgen schandalig lang uit. Om een uur of half tien gaan wij de badkamer eens inspecteren, als jullie aan het ontbijt zitten. Dan hebben we de tijd om ons heerlijk rustig te poedelen.”

Melissa keek teleurgesteld. “Da’s gemeen. Dat was precies ons plan!” Nu was het Tony’s beurt om te giebelen en weer ...

... viel het me op dat Joline zoveel op haar moeder leek. We wensten elkaar welterusten en een voor een verdwenen beide ouderparen én Rob en Melissa naar boven. Clara en Ton keken ons aan. “Nemen wij nog een afzakkertje, Kees?” Ik knikte. Goed plan. Morgen hoe dan ook uitslapen, en we kunnen toch niet met z’n allen douchen.” “Dan moeten we wel zorgen dat we, als we straks naar boven gaan, héél stil doen. De rest ligt dan al te maffen.”

We liepen de huiskamer in. “Hmmm…. Een afzakkertje nemen is op zich een prima plan, maar tegelijk kunnen we deze puinhoop ook wel opruimen. Scheelt morgenochtend weer. Claar, als wij hier opruimen, horen ze dat boven?” Ton keek Clara aan en die schudde haar hoofd. “Nee. Je kunt in de kamer en de keuken een concert houden als je wilt; boven hoor je niks, zolang je de ramen maar dicht houdt.” “Mooi. Dan gaan wij hier even opruimen, en pakken we die borrel daarna wel.” Snel verdwenen en kopjes, schoteltjes en glazen naar de keuken en de berg pakpapier in een van de jute zakken.

Een kwartiertje later was de kamer opgeruimd en Ton en ik stonden samen af te wassen terwijl de dames de laatste hand aan de opgeruimde kamer legden. “Ton, Kees… die borrel van jullie: wat mag dat zijn?” We namen beiden een Jägermeister, de dames een wijntje en we gingen zitten. “Zo. Ik denk dat we deze verdiend hebben, Ton.” Hij knikte. “Proost, zussie, liefje en bud. Dit om niemand te vergeten.” Clara trok een gezicht. “Ik heb wat moeite met de volgorde, luitenant. Een ...