Mini - 126 - Sex Verhalen

Mini - 126

... beetje heer zou zeggen: ‘liefje, zussie, bud’.” “Ik vind het een prima volgorde, Claar. Miks mis mee.” Joline gniffelde gemeen. “Nou… Ach, het zal me jeuken. Als er maar drank is. De volgorde waarin getoast wordt boeit me niet. Proost allemaal!” Ik sloeg mijn borrel achterover.

“Zeg vriendje… Het is de bedoeling dat je van een drankje geniet. En niet in één beweging in je slokdarm giet. En ja, dat rijmt, maar is niet bedoelt als sinterklaasgedicht.” Joline keek me nogal verontwaardigd aan. “Lieve schat, die drank gaat in dit gat, zo ben ik lekker snel zat.” Ik wees op mijn keel. Ton dichtte er zonder probleem achteraan: “En de volgende Jägermeister werkt stukken beter dan een pleister.” Clara dacht bliksemsnel na. “Lekkere luitenant, teveel van die drank en over een jaar ben je een olifant.” Ton keek me aan. “Wél een hele lange en uiterste flexibele slurf. Daarmee kun je in alle uithoeken komen, schatje… Je zou er zo maar eens vreselijk van kunnen gaan genieten…” Joline trok een vies gezicht. “Getsie, Ton! Met je neus zo diep in..”

Clara hield haar handen voor haar oren. “Káppen! Ik wil het niet weten en al helemaal niet voor me zien! Stelletje smeerlappen. Zelfs na één drankje beginnen jullie vieze taal uit te slaan.” Ton pakte de fles, hield die boven mijn glas en ik knikte. “Tja, als we na één glas al onzin uitslaan, dan moet er maar een tweede achteraan, hé? Enne… Wie begon hier over die olifant? Proost, Kees!” Joline griste de fles van tafel. “Genoeg! Stelletje ...

... zuipschuiten. Drink die drank op en ga naar boven, het bed in!” Grinnikend stonden we op en liepen zachtjes de trap op. “Welterusten jongens”, zei Claar zachtjes. “Handjes boven het dekbed, Kees!” liet ze erop volgen. Joline antwoordde: “Misschien wil ik dat wel helemaal niet, Claar…” Een lange, donkere blik van Clara volgde, totdat ze door Ton haar slaapkamer werd ingetrokken.

Toen ik de deur van mijn slaapkamer achter me dichtdeed, leunde ik tegen de deurpost aan en zei zachtjes: “Mevrouw Boogers, u maakte zojuist een hele gevaarlijke opmerking…” Joline kwam vlak voor me staan, tikte op mijn neus en zei even zacht: “Meneer Jonkman junior, je kan toch wel tegen een beetje plagen? Wij gaan lekker slapen. In jouw bedje. Dicht tegen elkaar aan. En morgenavond gaan we heerlijk vrijen in ons eigen grote bed, dat beloof ik je. Maar nu zijn er teveel oortjes vlakbij.” Ik knikte. “Je hebt gelijk, schat. Ondanks dat ik vreselijk naar je verlang…” Ik kuste haar. “Kom Kees. Even tandjes poetsen en dan lekker naar bed.” Even later lagen we lepeltje-lepeltje tegen elkaar aan, ik achter Joline. Ze schurkte tegen me aan en ik kon het niet helpen: ik werd hard en dat voelde ze. Ze giechelde zachtjes. “Wind ik je op, Kees?” Ik gromde. “Altijd, mooie vrouw.” Ze draaide haar hoofd naar me toe. “Als jij nou eens een handdoekje pakt… Mag je lekker tegen me aan klaarkomen. En daarna lekker in slaap vallen samen.” “Gaan we niet doen liefje. Teveel oortjes vlakbij, zei je net terecht. Maar ik hou ...