Mini - 126 - Sex Verhalen

Mini - 126

... Ik wees naar Joline. “Je eigen dochter heeft voor een veel grotere verrassing gezorgd, Tony…” Ze knikte. “Jullie hebben oog voor je mensen. Ben ik bij om.” Ik trok haar naar me toe. “Dat hebben we niet van vreemden, Tony…” Ik gaf haar drie zoenen op haar wangen. “Rijden jullie ook voorzichtig naar Malden? Ik wil nog lang plezier hebben van mijn aanstaande schoonouders.” Ze sloeg haar armen om me heen. “En wij van jullie, gekken!”

We reden weg en het was even stil in de auto. “Wát een avond…” zei Joline, toen we op de snelweg reden. “Dat kun je wel stellen, schoonheid. Ik ben benieuwd wat Theo zegt als hij hoort dat Marion en André…” “Het zou me niks verwonderen als hij het al weet. Via de Pa van Marion.” “Maar… ik ben even benieuwd hoe zij zich in Gorinchem gaan gedragen”, zei ik peinzend. “Ja… “ klonk het zachtjes naast me. Ik legde mijn hand op Joline’s knie. “Niet onze zaak schat. Volwassen mensen en zo. Ik ben hartstikke blij voor hen. Allebei. Marion heeft een rots in de branding naast zich en André heeft weer perspectief. Die leefde de laatste maanden alleen maar voor z’n werk en z’n twee jongens. Maar we moeten ze hun gang laten gaan, ze zijn oud en wijs genoeg.” “Ja, dat zei men van ons ook…” hoorde ik giechelend naast me. “En toch lagen we te vrijen in een parkeergarage in Den Bosch en op een zekere T-splitsing in Gorinchem.”

“En wat is daar mis mee, mevrouw Boogers?” Ze keek me snel aan en bloosde. “Helemaal niks, Kees… Ik voel nog jouw aarzelende vingers toen ...

... je de eerste keer over m’n slipje streelde. Ik dacht dat ik zou ontploffen…” Ik grinnikte. “Wil je die vingers zo meteen weer voelen? Mijn slaapkamer is geluiddicht, meisje…” We keken elkaar even aan. “Vanavond, Kees. We gaan eerst even uithijgen van gisteren en vanavond gaan we eerst een uurtje dansen en dan lekker ongeremd rollebollen met elkaar. Heb ik zin in. In onze eigen, geluiddichte slaapkamer, in ons eigen grote bed.” “Goed plan, schat. Nou ja, behalve dat dansen dan…” Ze kneep me even in m’n bovenbeen. “Jij gaat vandaag met mij dansen en je gaat ervan genieten, schatje. Dat weet ik zeker!” Met een grote glimlach op haar gezicht zat ze naast me en zodoende moest ik ook wel lachen.

In Veldhoven reden we eerst even langs de supermarkt; we hadden nog weinig in huis voor het avondeten en voor zondag. Eenmaal bij de flat haalde ik de post uit de brievenbus en we liepen naar boven. Hé, een brief van een advocatenkantoor… Wat moeten die van me? Eenmaal binnen opende ik de brief.

“Geachte heer Jonkman. Wegens het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel in Wageningen op dd…hierbij namens mijn cliënt een schikkingsvoorstel… smartegeld… anders civiele procedure…”

Ondertekend met Mr. H. J. Zomers.

Ik gromde. “Schat, ik denk dat we onze rechtsbijstandsverzekering nodig gaan hebben. Die prutser uit Wageningen heeft een advocaat in de arm genomen en wil smartegeld omdat ik ‘m met de stoeptegels heb kennis laten maken. Ik denk dat er nu bij Ton ook zo’n briefje ligt. Oh ...