De Gezusters Santegoed - 15 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 15

... hebben, Chantal. Maar ik wist, dat je stiekem wel een beetje jaloers op Helen zou zijn, dus heb ik me maar een beetje voorbereid. En verwacht nou niet, dat ik je echt een hele dure ring heb gekocht. Dat zat er net niet meer aan.’

Chantal lacht. ‘Ik had je onder je kont geschopt, als het ook nog eens een dure ring zou zijn geweest. Maar ik vind hem toch wel mooi!’

‘Zullen we eens kijken, hoe de ring je past.’

De hand van Chantal beeft helemaal van de spanning. Maar de ring past perfect. Wat me ook helemaal niet verbaasd, want Jolien heeft de ring voor haar dochter gemaakt. Ze heeft me het doosje vanmiddag nog gegeven, toen even niemand naar ons omkeek.

Dan ziet Chantal het doosje.

‘Huh? Dat is een juwelendoosje van mam. Hoe kom jij daar aan?’

Ik lach. ‘En wie denk je, dat die ring gemaakt heeft.’

Chantal kijkt me met open mond aan. ‘Dat meen je niet! Heeft mam me die ring gemaakt?’

Ik knik. ‘En dat heeft ze nog heel erg snel gedaan ook! Weet je nog, dat ik naar je ouders ben gereden, toen we aankondigden te gaan samenwonen?’

Chantal knikt. ‘Ja, dat weet ik nog wel. Ik begreep al niet, waarom je per sé alleen wilde gaan. Heb je daar toegezegd, dat je wel met me wilde gaan trouwen?’

‘Dat idee had ik al eerder, Chantal. Maar het was wel het argument, waardoor je ouders overstag gingen.’

Chantal bekijkt haar ring nog eens goed. Ze geeft me nog een zoen op mijn wang. Er lopen tranen over haar wangen, en ze kan nauwelijks haar emoties ...

... bedwingen.

‘Maar waarom hier en nu?’

‘Omdat ik er nu klaar voor ben, en om je ook het gevoel te geven, wat mijn werkelijke gevoelens voor je zijn. En dat ook aan de rest van je familie te laten zien.’

Chantal huilt van blijdschap. Ze moet herhaaldelijk slikken voordat ze een woord uit kan brengen. Dan zegt ze met horten en stoten: ‘John, je kunt je niet voorstellen, wat dit nu voor mij betekent. Ik wist wel, dat je heel erg veel van me hield, maar dat je al na zo’n korte tijd me al zou vragen, dat had ik echt niet verwacht.’

Ik glimlach. ‘Maar nu moet je echt niet gaan denken, dat we op korte termijn gaan trouwen. We moeten nu eerst gaan sparen voor de bruiloft. Dus dat kan best nog wel even duren.’

‘Dat is niet erg, John. En wist mijn vader er ook al van?’

‘Nee, ik heb toegezegd, dat ik niet te lang zou wachten om je te vragen met me te trouwen, maar hij weet niets, dat je moeder een ring voor me gemaakt heeft. En even voor de goede orde, je moeder kwam met het idee om je hier in Kampen te vragen. Natuurlijk had ze er wel een idee bij, en had misschien ook wel gehoopt, dat ik het zou doen, waar iedereen bij zou zijn. Maar ik wilde mijn eigen moment kiezen. En na vanmiddag wist ik, wanneer ik het zou doen.’

Chantal moet weer lachen. Ze droogt haar tranen, en zegt dan: ‘Echt weer iets voor mam om zoiets te doen. Nou ja, dit vind ik helemaal niet erg, vooral omdat je er je eigen draai hebt gegeven.’

Ze geeft me nogmaals een zoen en kijkt nog eens vol ongeloof naar de ...