-
De Gezusters Santegoed - 15
Datum: 22-8-2017, Categorieën: Romantisch Auteur: Maxine, Bron: Opwindend
... Helen. Zij en Johan zijn straks al getrouwd.’ ‘Had je dan met mij willen staan?’ ‘Als ik eerlijk ben, ja. Maar het is gewoon voor ons nog veel te vroeg. Maar zou je later wel met me willen trouwen?’ ‘Ja, dat denk ik wel. Waarom ook niet? Ik zou je hier ook wel willen vragen!’ Chantal kijkt me verbaasd aan. ‘Je gaat me toch niet voor me op je knie zitten, John?’ ‘Alleen als je dat wil.’ Ze zucht. ‘De gedachte is fijn, maar nee. We wonen nu net samen. Laat ons eerst eens even weer wennen aan die situatie. Alles gaat al zo snel. Je krijgt nog wel eens een gelegenheid om mijn hand te vragen.’ Ik slaak gespeeld een zucht. ‘Oef, dat lucht even op. Ik dacht al even, dat ik daadwerkelijk op mijn knieën moest voor je.’ Chantal lacht en zegt gevat: ‘Maar had je het wel gedaan, als ik gezegd had, dat je het moest doen?’ ‘Natuurlijk. Ik hou van je, Chantal. Meer dan ik je ooit zeggen kan. Dus wat dat betreft had ik me er wel goed bij gevoeld.’ Dat laat Chantal weer breed glimlachen. Ze kijkt me wel even onderzoekend aan. Dan zegt ze: ‘Dat meende je serieus, of niet?’ Ik knik. ‘Ja, heel erg serieus. Maar je hebt gelijk, het is gewoon nog veel te vroeg. Laten we eerst maar eens kijken hoe het gaat, nu we samenwonen.’ We lopen weer verder. Maar het laat Chantal toch niet helemaal los. Net als we voor de deur van het pension staan, zegt ze nog een keer: ‘Je meende dat net echt?’ Ik kijk haar aan en zeg: ‘Moet ik het je bewijzen? Want dan ga ik hier ter ...
... plekke voor je op mijn knie.’ ‘Nu maak je er een grapje van. Doe maar, als je durft!’ Maar ik laat me niet zomaar uit het veld slaan. Ik ga door mijn knie en pak haar hand vast. Chantal kijkt me geschokt aan. ‘John, ik was je alleen maar aan het plagen! Dat hoef je niet doen!’ Maar ik haal een klein doosje uit mijn broekzak, en toon haar die. Er zit een ring in. ‘Chantal Santegoed, zou je me de eer willen doen, door met me te trouwen?’ Chantal kijkt me echt geschokt aan. ‘John! Doe niet zo gek!’ ‘Wat? Wil je niet met me trouwen?’ Ik wil het doosje weer dicht doen. Maar Chantal houdt me tegen. ‘Je meent het echt! Ik weet even niet wat ik moet zeggen.’ ‘Ja zou wel handig zijn. Anders zit ik hier ook voor lul.’ Chantal moet lachen. ‘Gekke Limburger! Ja, natuurlijk wil ik met je trouwen! Maar waarom hier en waarom nu?’ Ze trekt me omhoog en omhelst me. Dan geven we elkaar een zoen. Dan kijkt ze me nog een keer aan en zegt: ‘Je meent het toch wel echt?’ ‘Ik meen het echt helemaal echt. Zo echt, als deze ring van goud is. En dat ik je gevraagd heb om met me te trouwen, wil nog niet zeggen, dat we dat ook al meteen doen. Ik wil alleen jou, je ouders en de wereld laten zien, dat omdat we samenwonen, er ook een goede reden voor is. Ik hou van je Chantal. Je bent met afstand het beste, wat me ooit overkomen is.’ ‘Maar je hebt me ook al een auto gegeven! Je bent echt helemaal gestoord, weet je dat?’ ‘Die auto zou ik je zo ook wel gegeven ...