De Gezusters Santegoed - 15 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 15

... mooie wagen.’

‘Dat is het ook, maar die wagens zijn eigenlijk niet zo gewild. Alleen dit model dan weer wel, die heeft een turbomotor en veel luxe. Dus ja, dat is dan weer zoiets.’

‘Waarom zouden die wagens niet gewild zijn?’

‘Vanwege het brandstofverbruik. Echt zuinig zijn ze niet. En zakelijk zijn ze ook niet aantrekkelijk, omdat ze best wel duur zijn. Gebruikt, dan ligt het natuurlijk weer anders. Maar ik kan er wel een flinke aanhanger of caravan achter hangen. En daar was het mij eigenlijk om te doen. Dan heb ik geen busje meer nodig om spullen te vervoeren. Dan moet ik natuurlijk nog wel een aanhanger kopen, maar dat lijkt me niet echt een probleem.’

‘Kun je daar dan geen gastank inleggen?’

‘Dat kan wel, maar daarvoor rijd ik dan weer te weinig kilometers. Dat moet ik me nog even overleggen. Maar eerst zal ik de wagen nog terug moeten krijgen. Maar ook dat ziet er goed uit.’

‘Hoezo?’

‘Omdat hij schijnbaar gestolen was. Maar de schade is reeds vergoed door de verzekering, en ik heb keurig een rekening van mijn aanschaf. Daarom zal de wagen wel gewoon mijn eigendom blijven.’

Joris zucht eens. ‘Wat een toestand. En dat allemaal door een auto te kopen.’

‘Ja, maar het is nu eenmaal gebeurd. In ieder geval, ik ga er in ieder geval alles aan doen, dat het niet nog een keer gaat gebeuren.’

Daan zegt dan lachend: ‘Maar ik sta er niets van te kijken, dat ze niet eens door die deur zijn gekomen. Die loods kun je met recht een bunker noemen.’

‘Ja, ...

... dat weten we nu wel. Achteraf gezien, ben ik daar nu natuurlijk wel blij om. En ook om de extreme eisen, die de gemeente destijds stelde, toen ik die loods ging bouwen. Ze wilden, dat de loods aan nogal zware brandveiligheidseisen zou voldoen. Nou ja, en daarmee is het ook een bunker geworden.’

We praten nog even na, en dan staat Johan op. ‘Helen, zal ik je even naar je ouders brengen? Morgenvroeg moeten we al heel vroeg weer op!’

Helen knikt. Ze neemt afscheid, en iedereen vindt dat ook meteen een goed tijdstip om ook te gaan.

Chantal lopen arm in arm terug naar ons pension, want zover is dat nu ook weer niet lopen. Terwijl we zo terugwandelen naar ons pension, zegt Chantal tegen me: ‘Helen vond, dat ik al een beetje een Limburgs accent begon te krijgen.’

Ik lach. ‘Nou en? Vind je het erg dan?’

‘Helemaal niet. Ik vind het juist erg prettig. Ik vind het veel lekkerder klinken, vloeiender. Ik vond het een compliment.’

‘Dat is het ook wel. En je begint het steeds beter te verstaan.’

‘Dat ook. Ik kan het steeds beter volgen, als je vrienden op bezoek komen.’

‘Dat geldt voor mij ook, als ik hier ben.’

Chantal glimlacht. ‘Je gaat morgen toch wel met me dansen?’

‘Wat dacht jij dan? Heb ik anders daarvoor al die uren geoefend? Natuurlijk ga ik lekker veel met je dansen. Maar ook met je zus, je moeder, en natuurlijk ook met Helen en Jolanda. Maar het meeste toch met jou!’

‘Ik heb er echt heel erg veel zin in. En stiekem ben ik wel een beetje jaloers op ...