-
Bakkersjongen - 28
Datum: 5-8-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... onderzoekend keek ze me nu aan. Dom; omdat ze haar grote liefde leek te vergeten. Had ik dat maar gedaan toen het nog kon. - Over lijntjes uitwerpen en binnenhalen gesproken. Ik haalde niets binnen. Zij wel. En dat nog wel op een oude steiger waar ik vroeger zelf viste. Het moest niet gekker worden. ,,Ze weet dat ik te graag wil.’’ zei ze me nog zachtjes. ,,Ik mag ook.’’ verklapte ze. Haar gezicht naderde al iets. Juliana wilde helemaal geen triootje om haar liefde met haar vriendin uit te breiden met die ervaring. Ze wilde gewoon een lul. Waar ik het nog lief en spannend vond, werd het nu al snel een beetje ordinair. Ik was niet van de onenightstands. Nog altijd niet. Een ook al was de nacht voorbij, vond ik verder geen verschil. Het ging haar maar om één ding. Maar zo kon ik niet zijn. ,,Ik ben zo niet.’’ zei ik haar toen plots abrupt en haalde haar hand weg die ze ondertussen al in m’n nek had liggen. ,,Je begrijpt het niet. Ik ook niet.’’ zei ze dan snel en terug was haar wanhoop. Ik snapte er helemaal niets meer van, nee. Ik voelde me altijd zo dom op dit gebied. ,,Het is onze laatste kans.’’ overdreef ze vervolgens. ,,Hebben ze in Duitsland geen jongens die op aantrekkelijke meisjes vallen, dan?’’ begon ik er een beetje mee te spotten omdat ik vond dat ze zich nu een beetje voor schut zette. Ik wist ook wel dat als ik m’n mond had gehouden, haar hand ondertussen al op m’n kruis had gelegen en dat alles dan gewoon goed was geweest. Maar op de één of ...
... andere manier ging dat gewoon niet bij mij. Dat had wel met meer dingen te maken die er voor haar toch niet toe zouden doen, maar toch. - Ze kon m’n grapje niet zo goed waarderen. ,,Waarom doe je zo moeilijk?’’ verweet ze me nu boos. Dacht ik gegroeid uit Amsterdam te zijn gekomen, bleek hier maar weer dat dat niet waar was. Ik kon alleen maar zuchten. ,,Sorry.’’ zei ik gemeend. ,,Ik wil wel maar het voelt fout. Dit is toch niet het beste voor jullie?’’ vroeg ik haar. Dat was het zeker niet. Maar ze kon niet geloven dat ik dat als reden gaf. Ze zag het dan ook als een smoesje. ,,Ja, wat wil je dat ik zeg? Ik ben gewoon eerlijk. Natuurlijk zijn jullie lekker, maar ik…’’ Ik wist het ook niet meer. Ze stelde eigenlijk wel een goeie vraag, realiseerde ik me opeens. Waarom deed ik toch altijd zo moeilijk? Waar was ik zo bang voor? ,,Laat maar. Het spijt me. Ik ben gewoon iemand die graag zijn eigen kansen om zeep helpt. Vraag me niet waarom.’’ verklaarde ik opeens kraakhelder. Ze keer er dan ook van op. ,,Ik gun het mezelf niet, of zo. Maar dat zijn mijn problemen, en volgens mij heb jij je eigen.’’ Ze was plots muisstil. Ik leek het juiste gezegd te hebben. Ze keek me strak aan toen ik opstond. Maar uiteindelijk vond een kleine glimlach haar mondhoeken. ,,Ik snap het.’’ zei ze me toen en ze stond ook op. ,,Sorry.’’ Ik knikte maar naar haar. Vervolgens gaf ze me wel een knuffel. Lekker. ,,En je hebt gelijk. Dit is niet het beste.’’ was ze nu opeens eerlijk. ,,Ik heb ...