-
Bakkersjongen - 28
Datum: 5-8-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
28: Vissen - Ik had best opnieuw kunnen beginnen. Uiteindelijk zat er waarschijnlijk niets anders op. Maar voordat het zover was, wilde ik zeker weten dat m’n kansen uitgespeeld waren. Ik realiseerde me op een gegeven moment dat die twee meiden nog maar twintig jaar waren. Ik moest niet te veel van ze verwachten. Ik kende ze ondertussen goed en had al meegemaakt hoe ze soms de verkeerde inschatting hadden gemaakt. Niet dat ik altijd de goede beslissingen nam, maar ik vond wel dat het aan mij was om uit te zoeken of er nog wat in zat. Bertine gaf steeds iets meer aan wel interesse te hebben, en dat ene Duitse meisje had vaker de tijd genomen om even met mij te babbelen. Het was toch potentie. Maar eerst moest ik zeker weten of wat gebeurd is ook echt is afgesloten. En zodoende stuurde ik zowel Tessa als Manon een berichtje met de vraag hoe het ging en of ze een keer wilden afspreken. Wel los van elkaar. - Tessa reageerde als eerste terug. Ook best wel snel. Het ging via berichtjes. Droog en kort. De situatie was nog altijd voelbaar. Het was ook kut om de laatst gestuurde berichten weer te zien. Hun foto’s had ik al meerdere keren bekeken maar de berichtjes ontweek ik. Maar toen ik haar het bericht stuurde, kon ik niet anders dan even terug te lezen van wat er was gezegd op de dag des onheils. Ik kon het nog steeds niet geloven. En ik had altijd gezworen dat als iemand mij zou bedriegen ik haar nooit een tweede kans zou geven. Dat had ik al een keer eerder gedaan ...
... namelijk. Maar toch wilde ik Tessa vragen over hoe en wat en vooral over waarom. Hoe kon het toch? Ik zag het niet aankomen. En nu nog steeds proefde ik ongeloof als ik er aan terugdacht. Ze zei me kort dat het wel goed ging. Ze vroeg het niet terug. Ook gaf ze vrij snel al aan dat het haar geen goed idee leek om af te spreken. Ik zakte weer opnieuw door de grond. Ook nu kwam het als een klap aan. Ik gaf haar toch juist een kans op het goed te maken, dacht ik dan. Maar blijkbaar wilde ze dat helemaal niet. Althans, die indruk liet ze achter. - Toen Manon met een soort gelijke berichtgeving kwam, kon ik niet anders denken dan dat de twee onderling contact hebben gehad. Voor hetzelfde geld zaten ze wel naast elkaar toen ik de berichtjes had verstuurd. Dat ze niets had laten horen, was één ding, maar nu nadat ik zelf wat van me liet horen en ze me zo afwimpelde, was een tweede. Dat deed ook zeer. Ik werd er moedeloos van. Nu meer dan ooit had ik het idee dat die twee al die tijd een spelletje met me gespeeld hadden. Manon had immers gekregen wat ze wilde. Wellicht was het voor haar niet zo fijn als voor mij en verlangde ze er niet naar terug. Ik voelde me met de minuut slechter worden en begon het op te geven. Ik had nu wel het antwoord wat ik niet wilde hebben. Maar het was ten minste een antwoord. Ik vond het onbegrijpelijk en kon het me haast niet voorstellen dat die twee zomaar door waren gegaan. Had het dan zo weinig voor hun voorgesteld? Dat kon toch haast niet. En ...