Bakkersjongen - 13 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 13

... vrienden blijven?’’ probeerde ze nog wanhopig. Want dat zou werken…

,,Daarvoor ben je helemaal deze kant op gekomen? Om vrienden te worden? Flikker toch op.’’ Ik werd weer kwaad. ,,Echt, pak je spullen en rot op.’’ zei ik haar hard. En dan kwamen de tranen weer, maar weerstand bood ze niet. Ze moest toch ook wel weten hoe dom ze was geweest. Wat verwachtte ze nou? Dat die lieve Jens haar wel weer een kans geeft. ,,Ga naar huis. Ik wil je nooit meer zien.’’ riep ik haar nog na.

-

En zo geschiedde het. Het was alweer bijna middennacht en ik stuurde haar naar buiten in een koude en natte wereld die voor haar vreemd was. Maar het kon me echt niets meer schelen. Ik had ook m’n grenzen. En het feit dat ik zo veel voor haar was blijven voelen, en was blijven hopen op een spoedige samenkomst, betekende niets voor haar. Ze kon het ook niet weten. Ik kon het al amper bevatten. Wellicht spaarde ze me nog door het meteen te vertellen. Maar nu maakte het allemaal niets meer uit. Als zij vannacht verdwijnt, dan zou ik daar vrede mee hebben.

-

Ik was de magie toch verloren. Elke keer dat ik er uit ging deze nacht, dacht ik toch nog aan Manon en vroeg ik me af waar ze zou zijn. Waar kon ze naartoe? Toen ik wat afkoelde, begon ik me toch vooral schuldig te voelen. Het was niet juist om haar op dat moment zomaar weg te sturen. Maar na alles vandaag wist ik het ook niet meer. En het werd nog erger.

,,Kan je me bellen?’’ stond er in m’n scherm. Weer ging m’n hart bonken. Dit ...

... was wel erg toevallig. Bijna te toevallig. Het was dan ook geen toeval. Ik belde Tessa. Ze had geen tijd om te vragen hoe het met me ging of aan te horen dat ik haar miste.

-

,,De ouders van Manon belden mij vanochtend om te vragen of ze bij mij is. Heb jij wat gehoord?’’ klonk ze ongerust.

,,Ja, uhm, nee… Ze was hier. Heel even. Ze zei me terug naar Jack te gaan.’’ zei ik haast nuchter. Ik hoorde Tessa zachtjes schelden.

,,Ze had ruzie met haar moeder gekregen. Nu weet ik waarom.’’ zei ze me snel. Dit verklaarde de wanhoop misschien wel.

,,Ze appte me gisteren.’’ begon ik toen. ,,Ze zat voor de deur in Amsterdam. Ik ben bij m’n ouders. En toen kwam ze hier naar toe. Heel gedoe, hoop gezeik. Ze vertelde me dat ze naar Jack terug wilde, soort van, en toen heb ik haar kwaad weggestuurd.’’ gaf ik spijtig toe. Ik hoorde Tessa zachtjes zuchten. Dit was ook niets voor Tessa om zo proactief te zijn. Maar nu moest ze wel, want het ging om haar beste vriendin. En dat vond ze zo erg, dat ze daar zelfs mij voor zou bellen. Je kon merken dat ze nog ontzettend veel om Manon gaf. Meer dan dat mij lief was.

-

,,Soms kan ze zo dom zijn.’’ sneerde ze nog fel. ,,Maar wil je haar zoeken dan? Weet je waar ze is?’’ Ik had natuurlijk geen idee. Maar ik maakte me nu ook wel zorgen. Want ze zou vast niet richting huis zijn gegaan.

,,Ik ga kijken. Ik hou je op de hoogte. Jij mij ook?’’ Daar kon ik op rekenen. Ik was nog niet van Manon af. Maar ook niet van Tessa. Dat laatste was ...