-
Bakkersjongen - 13
Datum: 29-10-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
13: Dat Magische Moment - Een magisch moment. Dat was het. Zij maakte het magisch, dat dacht ik. Wellicht was het wel de alcohol die het magisch had gemaakt. Want zonder alcohol keek ze toch een stuk minder magisch op het moment terug. Helaas. Het was weer niet gelukt. Het had vast met van alles en nog wat te maken. Maar niet zo veel met mij. Of het de drank was, betwijfel ik eerlijk gezegd. Ze had misschien gewoon even iemand nodig, iets. Een beetje magie. Al was het maar voor een moment. Ik twijfelde er niet aan dat zij het net zo had moeten ervaren. Het had alles weg van magie. De sfeer was zo intiem geweest. En toch bleek het niets te zijn. Niet meer. Misschien ooit nog. Ik wist het ook niet. Ik begreep wel dat ze er misschien niet op zat te wachten. Op de nasleep dan. Op mij. Ze was immers verliefd op een ander en een foutje was zo gemaakt. Dat blijkt maar weer. Daar kon ik over meepraten. Ik was ook verliefd en koos toen ook voor een ander. Ook dat was een kort moment waarin ik wat magisch had ervaren. Het blijft moeilijk te verkroppen, maar ik moest door. Net als Guus. Net als Tessa. En net als Manon. Meisjes die magie met zich meebrachten. - Ik had vakantie. En ik wilde niet thuis zijn. Dat was ook niet de planning op voorhand. Maar Juul in haar situatie werkte niet en ging ook niet naar school. Het idee alleen al dat we beiden thuis zouden zijn maar er niet in staat bleken te zijn hierover te praten, viel me zwaar. We waren een weekje verder, einde ...
... februari alweer, en ik had geen gezellig avondje meer met haar gehad. Geen moment zelfs. Ze had me de volgende ochtend via een berichtje laten weten dat ze het fijn vond maar nu toch echt te ver was gegaan, wat ik pas las in de pauze tijdens het werken. Ze wilde liever niet meer afspreken. Ik was enorm teleurgesteld, en liet me ook makkelijk ontmoedigen. Wellicht betekende die kus en dat zij niet meer wilde wel dat ik een kans had, en door daar niet op in te gaan, verloor ik die kans ook weer. Wat als ik gewoon naar haar toe was gegaan na dat berichtje? Ja, wat als? Ik had het niet gedaan. - Het was de tijd van het jaar waar thuis in Zeeland pas echt iets magisch stond te gebeuren. Die paar schapen die m’n ouders nog hadden, zouden gaan lammeren, en net als elk jaar, nam ik vrij van m’n werk en nam de taak op me om over ze te waken. Dat deed ik al van kleins af aan en er is echt niets mooiers in het leven. Dit ging immers om het leven. Dat was pas magie. Ik had er drie weken voor uitgetrokken. Mijn ouders zouden ook op vakantie gaan, en dat konden ze alleen als ze de boerderij in goede handen achterlieten. Mijn handen. Dit was al de derde keer dat ik alle verantwoordelijkheid kreeg, maar vond het altijd nog wel spannend. Nu was er in hun gemeenschap wel enige bekendheid heen en weer, en zou ik er niet alleen voor staan, mocht het er echt op aankomen. Maar toch. Het was ook gezonde spanning en welkome spanning, afwisselde spanning. De reis naar het Zeeuwse platteland kwam weer ...