1. Bakkersjongen - 13


    Datum: 29-10-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... op het juiste moment en bood de hoognodige ontspanning in het vervolg.
    
    -
    
    ,,Alle nummers staan in de klapper. Dat weet je, he? Dierenarts, de buren en je vaders broer. Mocht er wat zijn.’’ werd me nog een keer duidelijk uitgelegd door m’n zorgzame moeder die het altijd vervelend vond. ,,En bij de stallen staan de telefoonnummers van de eigenaren. Niet zo moeilijk.’’ voegde ze er nog aan toe. ,,Let even goed op, of ze elke dag wel komen. Ik vind het niet erg om te doen, maar als jij er midden in de nacht ook al uit moet, kunnen ze het beter zelf komen doen. Ik heb iedereen ook ingelicht.’’ draafde ze door.
    
    ,,Ja, ja. Ik weet het. Komt goed. Dit is toch niet m’n eerste keer hier.’’ stelde ik haar gerust. Toch keek ze me even weemoedig aan en knuffelde ze me nog kort voordat m’n ongeduldige vader haar kwam halen. Ze zouden een kleine twee weken naar Duitsland gaan. Ik had familie daar. Lekker ver weg. En dan kon ik heerlijk alleen zijn. Ik zwaaide ze uit, bestelde een pizzaatje, en lag binnen de kortste keren lui op de bank met een van de anonieme boerderijkatten. We hadden er al zoveel gehad, dat ik z’n naam niet eens wist. Maar dit was pas leven.
    
    -
    
    Ook nu liep ik alles weer met herinneringen langs elk hoekje van het terrein. Er zouden geen stagiaires komen. Voorjaarsvakantie. En om die reden kon ik wel drukte verwachten in de stallen. Ik vond het nooit erg dat al die paardenmeisjes kwamen. Vroeger al niet, en nu al helemaal niet. Ik dacht wel weer even aan Tessa ...
    ... en de herinneringen met haar. Maar niet zoals de vorige keer. We hadden afgesproken dat ze deze keer mee zou gaan. Daar had ze vorig jaar al een keer omgevraagd. Ik beloofde haar het volgende jaar, maar zover kwam het dus niet eens. Gek is dat. Jammer. Binnen in de oude schuur aan het huis had m’n vader een binnenplaats volgegooid met stro en omheind met oude houten palen. Al lag er geen sneeuw meer, was het vooral in de nacht nog ijzig koud. Ik sliep er naast in een tussenruimte op een oude bank, en overdag sliep ik wat bij in m’n eigen kamer. Overdag hield ik me aan de taken, die allemaal leuk waren. En waar ik kon, hielp ik de meisjes met de paarden, wat nog leuker was. Hier zijn was goed voor m’n ego. Ik merkte dat de meesten toch wel tegen me opkeken. De meesten waren de twintig ook nog niet gepasseerd, durfde ik te gokken. Ik kon ook wel aardig rijden en dan voelde ik me toch weer even die prins op het witte paard. Zoals ik al zei: goed voor het ego, maar niet voor het relativeren. Door de jaren heen, en dan vooral de tienerjaren, had ik hier aardig wat flirts aan over gehouden. Meestal leidde dat tot niets, soms tot een afspraakje en heel zelden tot een kus of zelfs meer. Maar ik was niet die player die hiervan het mogelijke potentieel had kunnen inzien. Ik hield mezelf wel met beide benen op de grond. Het was gewoon lekker om even niet aan die andere meiden te denken. Niet aan die al bekende meiden, maar wel aan deze nieuwe. Zo gaat dat. Heel makkelijk. Uit het oog, ...
«1234...10»