Bakkersjongen - 13 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 13

... uit het hart. En zeker als het oog viel op mooie jonge meiden die van rijden hielden… Ik was ook maar een jongen.

-

Maar dat hart vulde zich weer snel toen ik het bericht las.

,,Hey, Jens. Waar ben je? Ik sta voor je deur.’’ Het klonk droog en nietszeggend, maar ik hoorde het haar al zeggen in bezorgdheid en weemoed. Dat kon niet missen. M’n hart begon meteen harder te kloppen. Ik was niet in Amsterdam, maar zij wel. Fuck. Ik zag haar profielfoto in de app. Weer een nieuwe. Weer zo’n mooie. Ik slikte en baalde. Maar door het werken op de boerderij was ik al een paar uur te laat. Ik wist niet wat ik moest doen. Maar ik was blij dat ze wat had laten horen. Het had zo lang geduurd. Als enige had ze niets meer gezegd. Als enige hield ze van me, en wist ik dat zeker. Niet echt natuurlijk, maar ik durfde dat wel te geloven, te dromen zelfs. Dus belde ik haar. En ze nam vrijwel meteen op.

,,Hey.’’ zei ik snel, en verbaast.

,,Jens, hey.’’ zei ze wat minder snel, minder verbaast. Ingetogen en zacht. Ze kon me horen slikken. Ik had haar stem zo ontzettend gemist.

,,Waar ben je?’’ vroeg ik haar kort.

,,In de stad.’’ antwoordde ze net zo kort. ,,Jij? Je was niet in de winkel.’’ stelde ze.

,,Nee, ik ben bij m’n ouders.’’ zuchtte ik en moest er verontschuldigend bij lachen.

,,Kut…’’ hoorde ik haar teleurgesteld zuchten. Daar moest ik ook zachtjes om lachen.

,,Wat is er?’’ vroeg ik gelijk.

,,Nee, niets. Laat maar.’’ Maar zo makkelijk kwam ze er niet van ...

... af.

,,Waarom had je niet even gebeld of bericht?’’ drong ik aan. Maar ik hoorde haar alleen weer zuchten.

,,Ik was gewoon even in de buurt.’’ loog ze. Dat merkte ik meteen. En al snel wist ik waarom ze zo baalde. Ze had weer die inschattingsfout gemaakt.

-

Want op de achtergrond hoorde ik iemand de trap op komen lopen. Een bekende trap. En vervolgens hoorde ik een bekende stem vragen wat ze daar deed. Manon deed het nog makkelijk af, maar kon mij tegelijkertijd haar horen vragen.

,,Je zit toch niet weer al die tijd voor m’n deur, he?’’ vroeg ik bezorgd. Ze bleef even stil. Ik hoorde net Juul passeren, dus dat kon niet missen. ,,Wanneer stuurde je dat berichtje? Rond een uur of drie?’’ Het was nu niet zo lang als eerder, maar dat kwam omdat ik nu toevallig op m’n telefoon had gekeken. ,,Ga naar huis, joh. Ik ben bij m’n ouders in Zeeland.’’ zei ik haar nog een keer vlug. En toen zuchtte ze zo ontmoedigd en verdrietig dat ik ontzettend met haar te doen kreeg. Manon was zo’n meisje wat altijd een hoop probeerde, goed bedoeld, maar wat haar dan negen van de tien keer slecht uit kwam.

,,Ik wilde alleen even praten.’’ zei ze stil. Ik zag haar al zitten. Ik hoorde haar hoofd ook een enkele keer tegen de deur bonken.

,,Dat kan toch. Praat maar.’’ zei ik haar alleen en wachtte geduldig af. Ik had alle tijd voor haar. Maar er volgde niets.

,,Nee, ik wilde je zien.’’ gaf ze daarna toe. Dus hing ik op. En startte ik een videogesprek. Het duurde even, en de eerste keer ...