-
Bakkersjongen - 13
Datum: 29-10-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... vergeten, dat ze zo kon zijn. ,,Je moet terug naar Tessa.’’ zei ze me dan alsof dat zo makkelijk zou zijn. ,,Waar heb je het over?’’ vroeg ik haar echter zeer gepikeerd. ,,Je zei me dat je van me hield. En aangezien Tessa daarna meteen pleite was, hield je meer van mij dan zij misschien wel ooit gedaan heeft.’’ bracht ik fel in. ,,Je houdt toch van me?’’ vroeg ik haar nu ook echt boos. Want ik had het idee dat ze me nu weer in het ootje nam. ,,Tessa was gek op je. Hoe kan je dat zomaar vergeten?’’ vroeg ze mij op haar beurt verwijtend, zonder dat te willen. ,,Vergeten?! Ben je de rest vergeten dan? Alles leek goed te komen, maar jij kon het niet. Zo zat het, toch?’’ Ik kon niet alleen met Manon zijn. Vroeg of laat kwam het dan weer hier op uit. Puur uit liefde. Ik hield van haar, ik was zo verliefd op haar. Elke twijfel die ik dan tegenkwam, liet mij in de verdediging schieten. Omdat ik altijd het gevoel had dat ze mij ieder moment kon kwetsen. Want zo’n meisje was ze. En dus moest ik dat voor zijn, door haar te kwetsen. Zoals ik al vaker had gedaan… - ,,Dit is een fout.’’ zei ze kort. ,,Ik had niet moeten komen.’’ Ze keek me niet aan en klonk zwaar teleurgesteld. Ik wilde haar helemaal niet kwetsen, natuurlijk niet. ,,Nee, het is geen fout.’’ zei ik dan ook snel. ,,Ik moet gewoon normaal doen.’’ gaf ik ook maar gelijk toe. Maar ze schudde haar hoofd. ,,Nee, je snapt het niet.’’ en verder zei ze niets. Ik snapte het zeker niet. ,,Wat dan?’’ vroeg ik ...
... rustig. ,,Niets. Ik weet het ook niet. Fuck! Ik haat dit.’’ liet ze uit. ,,Ik ben gewoon in de war. Ik moet gaan.’’ zei ze dan zomaar. En ze stond ook op. Waar ging ze naartoe? Dat wist ze zelf toch ook niet. ,,Wacht nou.’’ Ik liep haar achterna en pakte haar hand. Ze keek me intens aan. Haar ogen stonden hard, maar je voelde de kwetsbaarheid. Ik had wel een zwak voor dit meisje, en zeker in deze staat. ,,Heb ik wat gemist? Wat is er nou?’’ vroeg ik haar nog een laatste keer. Ze zuchtte en liet haar schouders hangen. Ze keek naar de grond en schudde weer met haar hoofd. ,,Ik dacht als ik je zag ik wist wat ik moest doen.’’ kwam ze toen mee. Ze zuchtte nog een keer ontmoedigd en kreeg langzaam door dat het hier zijn van haar steeds minder met mij te maken had. - ,,Jack wil me terug.’’ zei ze tot slot. Want meer hoefde ze niet zeggen. De troosteloze toon van haar woorden zei mee dan genoeg. Tegen beter weten zag ze dat wel zitten. Dat voelde je meteen. Ik kon het niet geloven. En daarom was ze hier. Misschien kon ik haar wel op een andere gedachten brengen, had ze vast gedacht, maar het was duidelijk dat dat niet het geval bleek te zijn. Daarom begon ze over Tessa. Dat was misschien wel mijn alternatief, nu zij wist voor wie ze moest gaan. Hoe naïef. En hoe kon het afleggen tegen zo’n eikel… Pijnlijk. ,,Jack?’’ vroeg ik nog apathisch. ,,Godverdomme…’’ klonk mijn verdict. ,,Ja, ga dan maar.’’ Ze kon vandaag op geen enkele sympathie rekenen. ,,We kunnen toch ...