-
Bakkersjongen - 13
Datum: 29-10-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... me warm. - Het was niet perse voor het slapen. Ik ging er namelijk elke nacht elke twee uur uit. Even kijken bij de drachtige schapen en de lammeren die er al waren. En dan begon de magie. Al sliep ik de hele nacht niet, ook goed. Dat haalde ik overdag wel weer in. Menig dagbezoeker, waaronder mijn oom, kwam bij de schapen en als ik nodig was, wisten ze me wel te vinden. De magie zat hem dan ook in de nacht. De stille nachten, koud of niet, waarin je dan in de schuur kwam, je glazig werd aangekeken door die beesten, waar meer in het koppie zit dan je zou verwachten, en je enkel wat zacht geblaat hoorde en het geslof door het stro. De jonkies mekkerden nog het liefst, en op dit moment hadden we er eentje die wat zwakker was, en die de fles kreeg. Dat deed ik ook graag. En als er dan andere lammeren op me af kwamen, moest die maar genoegen nemen met een vingertopje. Over magische momenten gesproken… De geluiden, de geuren, en zo erg stinkt het dan allemaal niet, de rust en het zien van die beesten. Dat gaf me elk jaar weer zo’n ontzettend goed gevoel. Vaak keken vanuit de andere kant ook nog een paar paarden mee, en hier en daar wat gevogelte wat voorbij kwam gewaggeld. Het deed me altijd denken aan het kerstverhaal. Maar hier ging het om een echt lam wat geboren kon worden. - Ik hoopte dit nog met Manon te mogen delen. Maar zoals ik haar vandaag had aangetroffen, vroeg ik me af hoelang ze hier zou willen blijven. Zo stabiel als dat ik werd van het hier zijn, zo ...
... onstabiel kwam ze op mij over. En vandaag zeker niet voor het eerst. Eigenlijk had ze ook wat schapenmagie nodig. Eigenlijk heeft iedereen dat nodig. Schapen… Er zijn maar weinig dieren die je zo dom kunnen aankijken… en toch… - En er waren er maar weinig die me zo lief en dankbaar aan konden kijken. Ze had m’n shirt aangetrokken, voor haar veel te groot, en dat was het… Ze had me vergezeld in de schuur. Op blote voeten stond ze naast me, met lange blote benen die boven me uit torende. Ze keek op me neer, glimlachte naar me, en viel toen ook naar de grond voor de lammetjes. ,,Aaw! Die zijn zo lief!’’ Kinds. Even dacht ik dat ze hier voor mij was, maar ik legde het af tegen die beestjes. Ik was dan ook kansloos. Dat gaf niets. Ze kamde haar lange natte haren opzij, en keek vertederd naar de diertjes. En ik keek vertederd naar haar. Kut, wat was ik gelukkig nu. ,,Ik snap waarom Tessa hier graag kwam.’’ liet ze toen onbezorgd vallen. Maar dat kwam bij mij hard aan. Ik kon haar niet meer teder aankijken. ,,Tja…’’ zuchtte ik dan ook alleen en keek even moeilijk weg. Dat zag ze meteen. ,,Mis je haar niet?’’ vroeg ze me, om het nog erger te maken. Natuurlijk miste ik Tessa wel. Maar waarom begon ze daar over? ,,Ik heb jou gemist.’’ zei ik haar eerst. Ze lachte er lief om en keek me kort verliefd aan. Of dacht ik dat ze me verliefd aankeek… - ,,Ik heb het verkloot.’’ zuchtte ze namelijk hierna. Ik keek haar even moeilijk aan. Ze was weer onnavolgbaar. Dat was ik ...