-
Bakkersjongen - 32
Datum: 12-10-2017, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... fout. Ik heb je bedrogen. En ik kan met allerlei excuusjes komen, maar het verandert niets.’’ Ze klonk verslagen. Ze keek ook een beetje neerslachtig uit haar ogen. ,,Geef me een excuus, alsjeblieft.’’ ging ik er voor haar weer verrassend op in. ,,Ik heb het je nooit kwalijk genomen. Al heel snel begreep ik het. Maar als je een excuus er voor hebt, maakt dat het nog makkelijker voor mij. Ik zit hier niet om ruzie te maken, om verhaal te halen, of wat dan ook. Ik zit hier omdat ik hoop dat ik je op de een of andere manier terug kan krijgen.’’ liet ik wat gepassioneerder uit en gooide zo uit het niets bijna al m’n kaarten op tafel. ,,Om de zoveel tijd kijk ik naar je profielfoto en hoop ik dat je niet samen met een jongen staat. Ik heb zelfs Facebook aangemaakt zodat ik je in de gaten kan houden. Ik weet dat het zielig is en wanhopig, maar ik denk elke dag aan je en de fout ligt niet bij jou. De fout was al veer eerder gemaakt, en ik maakte die. Jouw ‘fout’ was slechts het gevolg.’’ Ik was niet bang om de schuld op me te nemen. Al deed ik het wel uit wanhoop. Ik snap ook wel dat ik zo eerder zielig en fout overkwam, maar zo dacht ik er over. En ik wilde gewoon eerlijk zijn tegen Tessa, die desondanks dat ze het waardeerde wel bij haar eigen verhaal ...
... bleef. ,,Nee, ik ben de fout ingegaan.’’ zei ze me nog een keer. ,,Alles daarvoor ligt ingewikkelder. Ik heb er min of meer aan meegewerkt.’’ verklaarde ze. Dat was ook zo, maar toch. - Ze keek naar de klok. ,,Ik moet zo alweer gaan.’’ zei ze wat nerveus. Zo lang zaten we hier nog niet. ,,Blijf je?’’ vroeg ze me. Ik begreep dat laatste niet meteen. ,,Ga je gelijk weer terug?’’ Ik knikte maar. ,,Ik woon hier niet meer, he.’’ ,,Nee, daarom.’’ Ik volgde haar nog steeds niet. Ze deed een beetje raar. ,,Ik heb zo een afspraak. Maar vanavond heb ik nog tijd over. Of wil je me niet meer zien na dit?’’ Ze had echt totaal niets begrepen van wat ik haar verteld had. Maar net als ik nam zij ook ‘graag’ de schuld op zich. Ze was in ieder geval niet gekomen om iets af te sluiten. ,,Uhh, jah.’’ reageerde ik wat plat. ,,Het is nu drie uur, hoe laat dan?’’ Ik moest wel wat verzinnen om me bezig te houden. ,,Uhm, met eten? Ik denk tussen vijf en zes klaar te zijn.’’ Snel pende ze een adres op een servetje. ,,Als je daar vijf uur kan zijn?’’ Ze wilde echt dat ik bleef, dat merkte ik aan alles. Het gaf me een fijn en warm gevoel, meer dan ik op gehoopt had. ,,Is goed.’’ zei ik snel, en met een paar tellen had ze gehaast het pand verlaten. -