-
Bakkersjongen - 32
Datum: 12-10-2017, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... zich thuis voelde en dat ze aan mij deze kant kon laten zien. Ergens hoopte ik dan ook dat ze er onwijs slonzig bij zou lopen op haar mooie manier. Dan wist ik zeker dat ze niet veranderd was en dat ze nog hetzelfde over mij dacht. En toch was ik blij om te zien dat ze wel haar best gedaan had. Dat betekende ook iets. Ik zat bij het raam en ze kwam opeens voorbij gelopen. Buiten was het alweer wat frisser en ze droeg nog dezelfde jas. Ik herkende haar gympen en haar slanke benen in blauwe jeans. Ze zag me niet meteen. Pas toen ze binnenstapte en ze even rond keek. Ik keek haar direct aan en stak maar m’n hand op toen ze me dacht te zien. Ik zag dat ze nerveus was. Maar met een voorzichtige glimlach kwam ze m’n kant op gelopen. Ze maakte haar jas los, en ging zitten. Dat ze hem niet uitdeed, baarde me meteen al wat zorgen. ,,Hey…’’ zei ze ook alleen. Niet dat ik wist wat ik moest zeggen. ,,Het is lang geleden.’’ verzon ik maar. ,,Ja, zeg dat.’’ Ze keek naar beneden en deed toen toch haar jas uit. Ik keek al die tijd naar haar gezicht. Dat was nog steeds hetzelfde. Dat prachtige lieve gezichtje met die paar haast onzichtbare sproetjes, de ringentjes in haar oren, de donkere ogen, en de lieve lach toen ze me zag kijken, was ook nog hetzelfde. - ,,Draag je nou een beugel?’’ vroeg ik haar wel als eerste. Ze drukte meteen haar lippen op elkaar. ,,Ja, maar ik schaam me er een beetje voor.’’ liet ze zachtjes los. Dat hoefde niet. Tessa had geen scheef gebit, maar ...
... wel een lichte overbeet. Ik vond dat altijd wel geil. ,,Nee, staat je wel goed.’’ maakte ik er maar van. Gewoon zo’n plaatjes beugel, daar was niets mis mee. En het stond haar ook echt best wel goed. Hier moest ze om lachen en zo kon ze het ook niet meer verbergen. Er werd gelijk al gelachen, dat was een goed teken. ,,Je haar is lang.’’ merkte zij vervolgens op. Echt lang was het niet, maar voor een jongen was het redelijk lang. ,,En je hebt een kleurtje, en een baardje.’’ Ik knikte. ,,Ja, is het wat?’’ Eigenlijk moesten we het niet over dit soort dingen hebben, maar het brak het ijs wel. We namen wat te drinken en voorzichtig vertelde ik over wat ik nu deed, waar ik nu woonde, en wat ik in de tussentijd allemaal gedaan had. Ik vertelde dat met enige terughoudendheid omdat ik nu nog het gevoel had dat Tessa daar eigenlijk bij had moeten zijn. Alleen over Frankrijk was ik wat enthousiaster. Natuurlijk was het ook duidelijk dat ik bergafwaarts was gegaan na onze breuk. En dat gold voor haar niet. Ze had ook minder te verliezen, maar ze vertelde dat ze redelijk eenvoudig naar het volgende jaar was gegaan, ze nu met een paar studievrienden samenwoonde hier in de stad en dat ze zelfs een baantje had. Niet dat Tessa zo verwend was, maar over werk zoeken had ik haar nog nooit gehoord toen ze bij mij woonde. Nu moest ze natuurlijk wel. - Wilde het goed komen tussen haar en mij, moest er nog een hoop besproken worden. Ik wist niet eens waar ik moest beginnen; Manon, haar ...