-
Bakkersjongen - 32
Datum: 12-10-2017, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
32: In het Kort - Ik had haar ruim een halfjaar niet meer gezien of gesproken. Dat gold voor alles en iedereen die ik in dat halve jaar had achtergelaten om te gaan werken in Frankrijk. Ik wilde weg. Ik ging het toch niet oplossen, dus dan is het makkelijk om ergens anders opnieuw te beginnen. Sinds m’n zestiende sta ik al op allerlei vacature sites ingeschreven. Dit omdat ik nooit deed waar ik voor heb willen leren en m’n ogen gewoon graag openhield. Ik had elk jaar rond dezelfde tijd de kans om in het buitenland te gaan werken. Dan zochten ze op vakantieparken waar veel Nederlanders kwamen, Nederlands sprekend personeel. Vaak in Frankrijk, nooit nam ik het serieus. Maar nu kon het wel een keer, ik heb het ook altijd heel verleidelijk gevonden. Ik kon een aardig woordje Frans, wat niemand van mij zou zeggen, en zo bracht ik de laatste maanden door in de Languedoc op een Europese camping waar ik deels in het restaurant stond, en allerlei werkzaamheden verrichtte op het park zelf. Leuk. En even dacht ik dat ik hier een nieuw bestaan kon gaan opbouwen. Ik maakte al snel wat vrienden, had wat leuke meisjes leren kennen, maar daar zat niets serieus tussen. En desondanks dat ik m’n werk goed deed, ik ook wel even uitzicht had op meer, werd er uiteindelijk besloten geen verlenging te geven. Het seizoen was voorbij, ik mocht het volgend jaar nog een keer proberen. - Ik had de zomer in Nederland gemist, net als zoveel meer. Met het weinige geld keerde ik terug, op zoek ...
... naar een nieuw bestaan, achtervolgd door het afgelopen jaar wat ik nog steeds moeilijk kon loslaten. Ondertussen woonde ik bij oude kennissen van m’n ouders in de buurt van Ede. Veel christelijker kon het niet. Maar het waren aardige mensen. Daarom hadden ze me ook onderdak geboden. Toen ik klein was kwam ik hier vaak met m’n ouders. Hun kinderen waren van mijn leeftijd. En desondanks dat ik thuis nog steeds niet welkom was, was ik dat hier wel. Een mooie oude boerderij waar ik eten kon halen als ik wilde. Zelf woonde ik in het tuinhuisje ietsjes verderop van de oprit, helemaal achter in de tuin. Hier hadden hun kinderen zelf nog even gewoond, voordat ze het huis echt zouden verlaten. Ze hadden geld over, zal ik maar zeggen. Al spaarde ik wekelijks een bedrag bij elkaar om ze te geven, het moment dat ik wat anders gevonden had. Ik probeerde sober te leven, zoals ik dat altijd gedaan heb. Al waren de omstandigheden hier wel een stukje beter. Ze hadden goed geboerd. Daar kon ik nog wat van leren. Het was hier dat ik weer langzaam contact kreeg met Tessa, nadat er voor m’n gevoel jaren voorbij waren gegaan en ik was bang dat ik haar niet meer zou herkennen. Maar ik was nog banger dat ze mij niet meer zou herkennen. Achteraf was de terugkeer naar Zeeland een dieptepunt geweest, en dat heeft ze nog net gezien. Ik schaamde me al die tijd enorm en durfde nauwelijks te reageren elke keer als ze wat gestuurd had. - Ik had haar nog wel even een sms’je gestuurd met haar verjaardag. ...