Bakkersjongen - 32 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 32

... Daar begon het weer mee. Toen zat ik midden in m’n Franse periode. Daar reageerde ze kort op met een simpel bedankje. Dan bleef het weer een tijd stil. Waarom ik haar feliciteerde, was achteraf duidelijk. Op het moment niet zo, en dat was toen ook niet erg. Ik was haar gaan missen. Steeds meer. En nu was het contact weer heel stilletjes terug in m’n leven geslopen. En dan begon ik haar alleen maar nog meer te missen. Die tijd was al lang voorbij en alles wat toen gebeurd is, sloeg nu nergens meer op. Ik was niet eens meer boos dat ze me had bedrogen. Ik had mezelf misschien wel wijs gemaakt dat dat m’n eigen schuld was, als het niet echt zo is. Het duurde niet heel lang voordat ze me zei mij ook te missen. Meer dan ik dacht, als ik haar moest geloven. Ik geloofde het niet. Na m’n misstappen, vooral die met Juul, geloofde ik niet dat ik gemist werd. Zelfs m’n ouders misten me niet, dus waarom Tessa wel. Juist na alles had ze weinig reden mij nog te missen. Dat dacht ik dan. Ik had Tessa nooit meer goed gesproken. Die kans had ze me in eerste instantie niet gegeven, maar daarna lag het vooral aan m’n zelf. Ik had best wel even wat van me kunnen laten horen, als ik dat wilde. En daar zat het hem ook wel een beetje in. Ik was moe geworden van alles. Nog voordat ze vreemd was gegaan, was ik al moe geworden. Niet zozeer van haar, maar meer van ons. Hoe wij leefden, en hoe wij met elkaar omgingen, vooral naar die derde toe, dat was niet gezond. Daar werd een mens moe van. Had ik ...

... dat toen maar door. Ik dacht er nog aan toen Tessa me vroeg of we niet weer een keer konden afspreken. Dit na een maand waarin we ondertussen dagelijks contact hadden. We hadden nog niet gebeld. Allemaal via berichtjes zover. Ik wilde haar heel graag zien. Ik hoopte zelfs dat het nog goed zou komen. Maar waarom was het ooit fout gegaan, en zal dat dan niet weer gebeuren? We waren niet verder dan toen. Ik vond het eng, maar ondertussen raakte ik elke keer weer zo blij als ik zag dat ze me wat gestuurd had. Was ik dan nog steeds verliefd op haar? Dat moest haast wel. Tessa was niet zomaar een meisje, anders was ik haar al wel vergeten. Ze was niet zoals haar voorgangers.

-

Ik zei Alfons en Dirkje gedag en dat ik waarschijnlijk pas laat thuis kom vanavond, mochten ze zich afvragen wie er nog zo laat op het erf rondsloop.

,,Zo, je ziet er netjes uit.’’ werd me medegedeeld. Ik had m’n beste gedaan.

,,Dankje.’’ liet ik voorzichtig uit. Ik wilde de twee graag zeggen dat ik op weg was naar m’n verloren liefde, het ze toeschreeuwen zelfs, zo enthousiast had ik mezelf gemaakt. Maar ik deed het maar niet. Alfons en Dirkje waren beiden al gepensioneerd. Ze hadden het een stuk beter gedaan dan mijn eigen ouders. Deze boerderij was ook van top tot teen gerenoveerd, en ze hebben er ook nooit letterlijk geboerd. Hij was aannemer geweest en heeft nog een tijdje op een ministerie gewerkt, en zij was vanaf begin af aan al ambtenaar hier in de gemeente. Het waren geen boeren, maar hele ...