Mini - 122 - Sex Verhalen

Mini - 122

En… Toen was het weer Maandag. Tijdens het ontbijt kwam er een appje bij Joline binnen. Ze keek op haar mobiel en schoot in de lach. “Een app van Rob. ‘Ik hoop dat koffie in Gorinchem te pruimen is, anders gaan jullie wat beleven!’ Ze giechelde. “Zullen we hem écht op stang jagen? Ik schrijf terug ‘Thee is ook een optie’. Moet je eens opletten…” Het bleef echter stil op de app. “Hij zal wel onderweg zijn. Hij moet ook een stukje sturen.”

Joline humde. “Of hij is nu dramatisch afscheid aan het nemen van zijn studerende liefje. Ze zien elkaar een hele dag niet!” Ik legde een hand op haar knie. “Dan heb jij het beter voor elkaar hé? Als je behoefte hebt aan een knuffel, hoef je de gang maar door te lopen en… BINGO!” Ze keek me met opgetrokken wenkbrauw aan. “Als de nood héél hoog is meneertje, loop ik gewoon …naar de groepsruimte van de Piraten. Daar heb ik meer keus.” Een knipoog volgde. “Ik ga de bijnaam die Rob voor je heeft, gebruiken. ‘Blond krengetje’. Die verdien je zo af en toe.”

Ze stond op. “Dat mag hoor. De laatste paar jaren gebruikte hij dat als liefkozing. Ik ga me even optutten, en daarna gaan we. Lekker mijn grote broer als collega begroeten! Zin in!” Ik keek haar na. Joline zag er leuk uit: een strakke spijkerbroek aan, pumps er onder en een mooie Noorse coltrui met allemaal kleurtjes er boven. Toen ik de keuken had opgeruimd kwam ze terug: haar haren in een mooie vlecht en licht opgemaakt. “Meid, je ziet er weer uit om door een ringetje te halen… Het ...

... altijd weer een feest om naar te kijken!” Ze glimlachte. “Ik moet er toch een beetje netjes uitzien voor mijn broer?” De glimlach ging over in een ondeugende gniffel. “En voor mijn vriendje?” Ik kuste haar. “Kom schoonheid, mee in mijn stalen ros, anders vergrijp ik me ter plekke aan je en komen we schandalig te laat.”

In een goeie stemming reden we naar Gorinchem. In de koffiehoek was het al redelijk druk. Diverse vroege vogels hadden zich al verzameld. André zag ons en liep meteen naar ons toe. “Joline, Kees, goeiemorgen… Ik wil jullie nog hartelijk bedanken voor de uitnodiging voor Sinterklaas.” Voor ik iets kon zeggen antwoordde Joline al. “Wij laten Piraten niet in de steek, André.” Hij glimlachte. “Dank je wel. Dit vergeet ik niet.” “Kom vriend, koffie. Dat ga je nodig hebben.”

Even later kwam ook Theo binnen. “Goedemorgen allemaal. Hebben jullie nog wat thee overgelaten voor een arme sloeber die vanochtend met slechts twee karige boterhammen mocht ontbijten?” “Ach gut… Zit meneer de directeur zó onder de plak? Het is toch wat…” Angelique lachte hem uit, maar vervolgde met: “Zo te zien houden we steeds minder directeur over. En dat ziet er goed uit!” Theo zag er inderdaad beter uit dan een aantal weken ervoor. Minder buikje en hij liep rechtop in plaats van ineengezakt. Hij boog zich naar Angelique toe en fluisterde haar wat in. Zij stak een duim omhoog.

“Zo, en wat is dit hier voor opstopping bij de koffieautomaat? Moet er niet eens gewerkt worden?” Fred was ...