Mini - 122 - Sex Verhalen

Mini - 122

... voorstellen. Misschien minder technisch, maar niettemin uiterst interessant.” Joline zakte iets onderuit. “Je bent een gehaaide rotzak, Kees Jonkman. Je weet exact waar ik gevoelig ben…”

Ik stopte met strelen. “Oh? Bezwaar tegen?” Joline keek me aan. “In feite… Nú wel, Kees. Ondanks dat het heerlijk is wat je doet: ik ben nog steeds pissed-off door dat telefoontje met Adema. Als we nu gaan vrijen doe ik jou geen recht; zit ik met m’n gedachten bij die ... Nou ja, laat maar. Ik vind het prima als je me af en toe streelt of zoent, maar verwacht geen passionele taferelen meer, vanavond. Ondanks dat ik je met mijn kleding op die gedachten heb gebracht.” Ze kuste me op mijn wang. “Maar ik hou wel van je, hoor…” Ik hield haar even tegen me aan. “Ik ben blij dat je eerlijk tegen me bent. We gaan nog een uurtje lekker lezen en dan slapen. Inclusief koude douche.” Zo gezegd, zo gedaan: na een douche, inclusief een kouwe plens, lagen we om tien uur onder het dekbed. “Ik ben al bijna vertrokken, Kees…” zei Joline, toen ze me een zoen gaf. “Mooi zo meissie. Lekker slapen. Is wel eens goed voor een mens.” Zij sliep vrij snel, maar ik was om elf uur nog steeds klaarwakker. Verdorie… Voorzichtig sloop ik het bed uit en liep, broek en sokken in de hand, naar de huiskamer. Daar kleedde ik me deels aan en maakte een glas warme melk. Hiermee gewapend ging ...

... ik op de bank zitten en pakte mijn boek maar weer. Meestal werd ik dan na een halfuurtje slaperig. Nu niet. Een uur later was ik nog steeds klaar wakker.

Adema speelde door m’n hoofd. Hadden we hem verkeerd aangepakt? Meer moeten begeleiden? Of controleren? Verdomme, dat waren mijn zaken niet! Theo had hem in eerste instantie rechtstreeks onder zichzelf gezet en Joline was alleen verantwoordelijk voor het afdoen van vakantie-uren, ziekmeldingen en zo. Pas na het eerste incident was hij rechtstreeks onder Joline geplaatst. En die vraag aan Joline met wie ze naar bed was geweest om haar huidige positie te verkrijgen was bij elk ander bedrijf voldoende geweest om hem met een enorme trap het gebouw uit te smijten. Theo had hem nog een kans geboden en ik, prutser die ik was, had hem ook nog een peptalk gegeven… Spijt van als haren op mijn hoofd…

Om half één deed ik mijn boek dicht, kleedde me uit, sloop de slaapkamer in en ging voorzichtig naast Joline liggen. Ze merkte er niets van; haar ademhaling ging gewoon rustig door… Prima. Ik ging op m’n rug liggen, armen naast m’n lichaam, benen gestrekt en concentreerde me op mijn ademhaling. Door de neus in, door de mond uit… Vervolgens een ontspannings-oefening die ik ergens in dienst had geleerd: stuk voor stuk je bewust worden van de verschillende spiergroepen en die heel bewust ontspannen…