Mini - 122 - Sex Verhalen

Mini - 122

... met ingang van volgende week de versterking van ons.” Hij gaf iedereen een hand. Frits zei droogjes: “Goh, jij heb een stuk minder haar dan je zus…” Rob grinnikte. “Met zulk lang haar overleef je niet zo lang in de machinekamer van een zeeschip. Dus heb ik het maar afgeknipt. Maar heren, ik loop alle teams even langs; in de loop van de dag kom ik nog wel even bijbeppen.” En hij verdween, samen met Marion.

Ik ging weer verder met de “administratieve shitzooi”. Dat kostte me meestal een halve dag in de maand, daarna kon ik weer verder met technisch werk. Om kwart voor twaalf kleedde ik me om in trainingspak en liep ik met het hele Piratenteam richting hal. Fred stond al klaar. “Zo… Directie compleet? Bureau juridisch gezeik compleet? Piraten? Backoffice? Mooi, naar buiten mensen, naar het bekende startpunt. Kijk uit, het kan glad zijn.” Ik liep achter Angelique, die mopperde: “Bureau juridisch gezeik… Ik zal die meneer eens door de mangel halen, potdorie!” “Dan moet je een vrij grote mangel hebben, dame.” Ze keek om. “Sinterklaas heeft er wel eentje denk ik, Kees. Die leen ik wel even.” Ze keek wraakzuchtig.

Bij het startpunt bleek Fred verrassend creatief te zijn. “Oké mensen, even in een kring gaan staan. Armen om elkaars schouders… Ik ga in het midden staan. Op een gegeven moment ga ik lopen. En jullie mogen mij niet laten ontsnappen, maar… jullie mogen mij niet aanraken. Kortom: hou de kring gesloten.” Dat bleek niet zo simpel te zijn. Fred was snel en bewoog zich ...

... van voor naar achter en van links naar rechts. Het kostte redelijk wat souplesse om hem in de kring te houden. Na vijf minuten stopte Fred met deze oefening. “Oké mensen, laat elkaar maar los. Even de spieren losschudden… We gaan nog even ‘dom lopen’. Ditmaal een spint van een kilometer, vanaf hier naar het einde van het pad, daar het paaltje aantikken, terug en mij aantikken.” Hij grijnsde. “Ik heb een vermoeden wie dat gaat winnen… Wie gaat Joline kloppen?” Ze keek Fred strak aan. “Niemand gaat mij kloppen, meneer van Laar. Over m’n lijk.”

“Oei… Dames en heren, dat is een uitdaging. Denk eraan: niet vals spelen: écht het paaltje aantikken en dan pas terug. Klaar? Go!” We sprintten ervandoor. Ik startte als een van de laatsten, samen met Henk. Tijdens de eerste 500 meter haalden we het gros van de collega’s in; die waren explosief gestart, maar moesten na 200 meter hun tempo bijstellen. Henk was ongeveer net zo’n loper als ik: een diesel. Kwam rustig op gang, maar eenmaal op snelheid bleef die snelheid er in. We waren 20 meter van het keerpunt toen we Joline tegenkwamen; die was in haar eentje al op de terugweg. “Kom op Henk, terugweg op vol gas.” Hij hijgde: “Wat …denk je …dat ik ….nu doe, Kees? Go!” Hij wees. “Oké.” Ik zette een paar tandjes bij. Joline liep nu 30 meter voor me en die moest ik binnen 450 meter inhalen. Niet makkelijk… De laatste honderd meter zette ik alles op alles. Samen met Joline tikte ik Fred aan. Die grijnsde breed. Joline omhelsde me en hing tegen ...