Mini - 1 - Sex Verhalen

Mini - 1

... weer uit te komen, nog steeds in de maat, maar zonder kist… Zonder mijn loopmaatje…

Ik hoorde het langzaam wegstervende geluid van de turboprops en zag in gedachten eenzelfde C130 boven de bergen van Afghanistan wegvliegen, wiegend met de vleugels… In gedachten stond ik wéér grienend de eregroet te brengen…

Plotseling werd ik me gewaar van een hand op mijn schouder. “Kees… Kees!” Ik keek verward opzij in een paar blauwe ogen, omlijst door blond haar en kwam weer tot mezelf. “Ik heb je een paar keer geroepen, maar je was plotseling onbereikbaar ver weg. Wat is er aan de hand?”

Ze keek bezorgd. “Herinnering aan vroeger, sorry. Als ik diep nadenk ben ik compleet weg in m’n eigen bubbel.” Ze keek me aan. “Die bubbel van jou is dan wel erg ondoordringbaar. Ik heb je drie keer geroepen! Gaat het wel?” Ik knikte. “Jawel. Ik heb een speciaal gevoel bij sommige typen vliegtuigen.”

Ze trok zich wat terug en naar buiten kijkend dronk ik m’n koffie op; als ik weer op de bank zou gaan zitten zou de verleiding wel eens te groot kunnen worden om die mooie benen aan een nader onderzoek te onderwerpen… Want in de reflectie van het raam kon ik zien dat ze weer op de leuning was gaan zitten, haar arm achter mijn laatste zitplaats.

Met de mok leeg draaide ik me om. “Joline, ik hoop dat het allemaal financieel meevalt. In ieder geval dank voor je charmante gezelschap, de koffie en de gastvrijheid; ik moet nu echt richting huis, anders ben ik morgen een wrak.” Ze keek me ...

... indringend aan; ik verdronk in die prachtige blauwe ogen. “Kees, dank je wel voor je hulp en je goede raad. Ik hou je op de hoogte. Rij veilig naar huis en zet je auto aan de kant als je suf wordt.” Ik lachte. “Suf worden? Met twee mokken van deze heksendrank achter de kiezen?”

Ze bleef me aankijken. “Je begrijpt me wel. Iets met een bubbel…Be careful.” Ze liep voor me uit naar de deur en gaf me vlak voor de deur een zoen op mijn wang. “Dank je wel. Ik vergeet deze avond niet.”

Beneden gekomen keek ik omhoog: ze stond nog op de galerij. Haar rok woei om haar benen en ze deed geen poging die in bedwang te houden. Zo had ik toch nog een mooi, maar veel te kort uitzicht op haar bovenbenen. Ik zwaaide, stapte in, startte en reed zo geruisloos mogelijk weg. Vlak voor de oprit van de snelweg was een carpoolplaats.

Daar stopte ik even om goed na te denken. Wat wilde ik met deze vrouw? Een meisje was ze niet meer; ze had duidelijk wat minder prettige kanten van het leven gezien. Voor mezelf sprekend: ik had wel een klik met haar: ze had humor, stijl en ze was bijzonder knap. Had zij ook een klik met mij? Ze had een paar keer iets willen zeggen, maar het uiteindelijk toch niét gezegd. Ze was heel bewust met haar been tegen mijn hand komen zitten; dat doe je niet als je iemand niet mag. Ze was niet bang geweest om haar emoties te tonen en was oprecht bezorgd toen ik plotseling ‘weg’ was.

Nou ja, ik was er in ieder geval uitgekomen als ridder op het witte paard, dat was al heel wat ...